Moeras

VVD-raadslid Bas Geerdink zette zich na de laatste verkiezingen sterk af tegen de PVV. Toen een gedoogakkoord steeds waarschijnlijker werd poogde hij nog wel onder eerdere uitspraken uit te komen maar hij koos uiteindelijk toch eieren voor zijn geld. Hij verlaat de VVD en geeft zijn raadszetel op. Een stap die respect verdient. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. De kritiek op zijn aanvankelijk inconsequente gedrag is hem waarschijnlijk hard gevallen. Wat mij verbaast is dat er geen enkel verweer kwam, niet van Bas Geerdink zelf maar ook niet van de VVD-afdeling Rheden. Ik vermoed dat er de afgelopen tijd heel wat discussies binnen de raadsfractie zijn gevoerd maar uiteindelijk heeft de Rhedense VVD hem als een baksteen laten vallen. Bas is door zijn politieke maten gewoon in de steek gelaten.

Volgens Bas Geerdink herbergt de Rhedense VVD nog een dissident. Hij twitterde begin augustus aan Wim Pieper dat er binnen de VVD-fractie nog iemand niet gelukkig is met de gang van zaken. Die “iemand” lijkt vooralsnog meer aan het pluche dan aan principes te hechten want hij (of zij) houdt de kaken tot nu toe stijf op elkaar. Maar wie weet, misschien komt die persoon later nog uit de kast.

Ik verwacht zelf niet veel goeds van een VVD-CDA-PVV-combinatie. De tweespalt in de samenleving zal verder worden vergroot en de laatste restjes van de verzorgingsstaat zullen worden weggespoeld.

Geert Wilders zit op rozen. Als er een gedoogakkoord komt is hij de volksheld die ‘t ‘m toch maar flikt. Als hij wordt buitengesloten dan zal de volkswoede zich verder uitbreiden en van “onze Geert” een nog groter idool maken dan ie nu al is.

De aantrekkingskracht van de PVV is niet verwonderlijk. Mensen voelen zich door de traditionele politiek in de steek gelaten. Machteloos en steeds woedender over al het onrecht dat hen is aangedaan zoeken grote bevolkingsgroepen wraak. Die woede beperkt zich al lang niet meer tot de volkswijken die de multiculturele samenleving op hun bord geschoven kregen en de daarmee gepaard gaande problemen zagen toegedekt door de deken van politieke correctheid.

De verzorgingsstaat bleek niet langer betaalbaar en wordt ontmanteld. Maar de sloop van het sociale bouwwerk wordt niet gecompenseerd door een samenleving die werk en voldoende inkomen voor iedereen garandeert. Intussen verzuipt het individu in de schaalvergroting en de uitwassen van blinde marktwerking zijn haast dagelijks in het nieuws. Het politieke antwoord op die problemen kan het best worden samengevat met de term “eigen verantwoordelijkheid”. Politiek correct jargon voor “We zien ook geen uitweg meer dus u bekijkt ’t maar.”

Geen wonder dat mensen op zoek gaan naar meer zekerheid. Zij willen een geordende wereld, waar gezag nog gezag is, waar men de buurman nog kent en waar men zich “thuis” voelt. De PVV speelt daar perfect op in. De drassige voedingsbodem daarvoor is gecreëerd door de traditionele politiek. Maar die is niet meer in staat dat moeras weer droog te leggen. Met het politiek correct toedekken en het negeren van problemen zal ze het in ieder geval zeker niet redden.