De alom bejubelde euro heeft zich ontwikkeld tot een wolf in schaapskleren die de democratie bij de strot heeft. De toch al geringe democratische legitimiteit van Europa brokkelt steeds verder af. Europese politici hebben een grote mond over het geknoei bij de verkiezingen in Rusland terwijl ze, zodra het erop aankomt, zelf ook niet democratisch brandschoon zijn. Zeker, het democratisch gehalte van Rusland is een aanfluiting maar doet Europa het zoveel beter? Hier gaat het veel eenvoudiger. Er wordt gewoonweg niet gestemd. Iedere stap op weg naar een politiek verenigd Europa wordt gebagatelliseerd. Verkleind tot een ‘onbetekenende’ aanpassing van de verdragen waarvoor volksraadpleging niet nodig is. Niet meer dan een bevestiging van eerder gemaakte afspraken. Partijen en politici die anders de mond vol hebben over referenda, kroonjuwelen van democratie en meer van die mooie frasen laten het compleet afweten. Dat komt nu even niet uit. Een referendum over verdragsaanpassing of het horen van de bevolking over het afstaan van nationale soevereiniteit naar een centraal Europees gezag? Onzin, stelt allemaal niks voor! Geklets uit het nekhaar van drammers die niet weten waar ze het over hebben. Goedkope populistische sprookjes uit de onderbuik van de samenleving.
Wil het Europese project ooit slagen dan is versterking van het democratisch fundament noodzaak. Daar moet niet te lang mee worden gewacht. Zonder steun van de burger blijft Europa gebouwd op los zand. Een door de euromunt afgedwongen politieke eenwording zonder goedkeuring van de bevolking is een brug te ver. Of is Europa te divers, zijn de onderlinge verschillen groter dan de overeenkomsten en kunnen 500 miljoen Europeanen nooit gezamenlijk gedragen beslissingen nemen? Wat moeten we dan met één Europa?
