KLIK OP BOVENSTAANDE AFBEELDING OM NAAR DE HOMEPAGE/HOOFDPAGINA TE GAAN

vrijdag 30 december 2011

Post

Als u dit jaar geen kerst- of nieuwjaarskaartje van neef Jan of tante Marie hebt ontvangen dan moet u niet boos worden. Het ligt niet aan hen. Vorige week kreeg ik de post voor de halve straat in de bus gepleurd. En dat is niet voor het eerst. Keer op keer liggen kaartjes en brieven voor de buren of zelfs voor adressen een paar straten verderop bij mij op de mat. Volgens mij rekent de postbode-nieuwe-stijl erop dat goedzak-Theo de envelopjes wel even op het juiste adres aflevert. Dat doe ik meestal trouw maar er zijn grenzen. Laatst kreeg ik een brief die bestemd was voor een adres in Arnhem. Ik heb ‘m in de brievenbus van de PTT, of hoe het bedrijf tegenwoordig ook heet, gekieperd.

Onlangs kreeg ik het verzoek om 92 cent porto te betalen voor een poststuk dat ik zou hebben ontvangen. Ik kon het op internet nazien compleet met foto het object. Maar wat ik ook zag, geen poststuk, wel het bedrag van 92 cent. Van de week volgde een herinnering. De kosten voor alle pogingen om het geld binnen te halen belopen inmiddels een veelvoud van die 92 cent. De keuze is aan mij: ik mag het geld overmaken of postzegels op de portokaart plakken. Maar ik doe het anders. Ik betaal niks en Tante Post betaalt mij niet voor de, inmiddels tientallen, stukken die ik op het juiste adres heb bezorgd. Een klassieke win-win situatie.

Die postzegels van tegenwoordig irriteren me ook. Er staat geen bedrag meer op maar een cijfertje. Bedacht door slimme marketingjongens. Met louter voordelen voor het postbedrijf. De verbinding tussen de dienst en wat u daarvoor betaalt vervaagt. Zo’n zegel plakt daardoor gemakkelijker weg, bij prijsverhogingen zijn er geen kosten voor het invoeren van nieuwe zegels en die prijsaanpassingen kunnen vrijwel geruisloos en onzichtbaar worden doorgevoerd.

Van mij krijgt u dit jaar geen kaartje. Ik weet namelijk niet of die aankomt. Daarom wens ik u allen vanaf deze pagina een gezellige jaarwisseling en een gezond en voorspoedig 2012.

vrijdag 23 december 2011

Lex?

Vorige week viel mijn oog in de Rhedenaar op de raadsagenda. “ Agendapunt 3. Voorstel om de Lex Silencio Positivo niet van toepassing te verklaren op…” De Lex wat? Nou gewoon, de Lex Silencio Positivo. Kent u deze Lex niet dan is dat uw probleem.

Ik ben niet gewoon om voor onbezoldigd communicatieadviseur van de gemeente Reden te spelen maar ik voor deze keer maak ik een uitzondering. Het college van B&W heeft meer dan genoeg omhanden en de gemeenteraad is ook al druk met het dichten van de kloof met de burgers. Met alle zelfpromotie wordt een complete communicatieafdeling aan het werk gehouden. Voor uitleg van jargon aan simpele zielen als ik zijn de communicanten niet aangesteld.

Terug naar Lex. Het klinkt allemaal heel indrukwekkend en voornaam maar wat betekent dit potjeslatijn? Ik kon het eerst ook niet duiden hoor. Dus maar even op zoek gegaan. Als we het letterlijk vertalen dan staat er zoiets als “Wet van de positieve stilte” of het “Positieve recht van de stilte”. In gewoon Nederlands betekent het “Wie zwijgt stemt toe”.

Vorig jaar werd de Europese Dienstenrichtlijn en de Dienstenwet van kracht. Voor vergunningen die onder de Dienstenrichtlijn vallen, geldt in principe de Lex silencio positivo. Als u een vergunning voor het een of ander aanvraagt en de overheid neemt binnen de gestelde termijn geen beslissing dan wordt die vergunning automatisch verleend. Nu geldt de Lex silencio positivo niet, tenzij dat expliciet in de regelgeving is opgenomen. Vanaf 1 januari 2012 wordt het omgedraaid. Vanaf dat moment is de Lex silencio positivo automatisch van toepassing, tenzij in regelgeving is opgenomen dat dit niet het geval is. Daarvoor moet dan wel een dwingende reden zijn. In de laatste raadsvergadering van 2011 wordt nog even geregeld welke zaken niet onder deze stiltewet vallen. Het is dus handig om even vooraf te checken of uw vergunningaanvraag wel of niet onder de positieve stilte valt.

Ik wens u fijne kerstdagen. Geniet ervan, overeet uzelf niet en pak uw rust.

Et pax hominibus bonae voluntatis.

vrijdag 16 december 2011

Democratie

Het gedoe rond de euro maakt je ervan bewust hoe kwetsbaar en zwak de democratie is. Niet de kiezer maar de geldmarkt bepaalt wat er gebeurt en politieke technocraten maken onder elkaar uit welke kant Europa opgaat. Dat gezemel over democratie is leuke praat voor verkiezingstijd maar het levert nu niks op. Er moeten beslissingen worden genomen en daarvoor is de stem van de burger een sta-in-de-weg.

De alom bejubelde euro heeft zich ontwikkeld tot een wolf in schaapskleren die de democratie bij de strot heeft. De toch al geringe democratische legitimiteit van Europa brokkelt steeds verder af. Europese politici hebben een grote mond over het geknoei bij de verkiezingen in Rusland terwijl ze, zodra het erop aankomt, zelf ook niet democratisch brandschoon zijn. Zeker, het democratisch gehalte van Rusland is een aanfluiting maar doet Europa het zoveel beter? Hier gaat het veel eenvoudiger. Er wordt gewoonweg niet gestemd. Iedere stap op weg naar een politiek verenigd Europa wordt gebagatelliseerd. Verkleind tot een ‘onbetekenende’ aanpassing van de verdragen waarvoor volksraadpleging niet nodig is. Niet meer dan een bevestiging van eerder gemaakte afspraken. Partijen en politici die anders de mond vol hebben over referenda, kroonjuwelen van democratie en meer van die mooie frasen laten het compleet afweten. Dat komt nu even niet uit. Een referendum over verdragsaanpassing of het horen van de bevolking over het afstaan van nationale soevereiniteit naar een centraal Europees gezag? Onzin, stelt allemaal niks voor! Geklets uit het nekhaar van drammers die niet weten waar ze het over hebben. Goedkope populistische sprookjes uit de onderbuik van de samenleving.

Wil het Europese project ooit slagen dan is versterking van het democratisch fundament noodzaak. Daar moet niet te lang mee worden gewacht. Zonder steun van de burger blijft Europa gebouwd op los zand. Een door de euromunt afgedwongen politieke eenwording zonder goedkeuring van de bevolking is een brug te ver. Of is Europa te divers, zijn de onderlinge verschillen groter dan de overeenkomsten en kunnen 500 miljoen Europeanen nooit gezamenlijk gedragen beslissingen nemen? Wat moeten we dan met één Europa?

vrijdag 9 december 2011

December 2011

Het is bijna 21 december 2011. Volgens de Maya’s hebben we nog ’n jaar te gaan tot het einde van deze era. Doemdenkers hebben de Maya-kalender gekaapt om de Apocalyps te voorspellen. Voorwaar, voorwaar, ik zeg u. Het einde der tijden is nabij! Op 21 december 2012 liggen de aarde, de zon en maan op één lijn en de aarde zal in het zwarte gat van de Melkweg verdwijnen of juist exploderen. Daar zijn de kenners het nog niet over eens. Anderen voorspellen dat de magnetische polen in één klap omkeren. Noord wordt zuid en zuid wordt noord. Met alle catastrofale gevolgen van dien. Een nieuwe ijstijd, gigantische vulkaanuitbarstingen of een bombardement van meteorieten zal onze beschaving wegvagen.

Het zweet stond me in de handen. Ik was al voorbereidingen voor de dag des oordeels aan het treffen maar gelukkig blijkt dat niet nodig. De Maya’s spreken het zelf tegen. We gaan slechts over naar een volgende fase. 21/12/12 is voor hen juist een feestdag. Er zal duizend jaar lang vrede op aarde heersen. En in Guatemala houden de Maya’s zich meer bezig met aardse zaken zoals schoon water voor hun dorpen. Ze hebben geen tijd voor onzin.

Grappig. De telkens weer opduikende voorspellingen van Armageddon hebben ook economische waarde. Het genereert werk. Wetenschappers voelen zich geroepen onderzoeken te doen die de voorspellingen weerspreken, reeksen boeken vinden hun weg naar het zwevende New Age-volk en films brengen veel geld in het laatje. Mooi toch!

Ik smul er ook van hoor. Documentaires over de oorsprong en de toekomst van het heelal, de aarde en de mensheid vind ik razend interessant. De zoekende mens. Waar komen we vandaan, waar gaan we heen, waarom ben ik? Het ultieme antwoord zullen we nooit vinden. Ieder antwoord is daarom goed.

Het is december, de maand van feesten en bezinning. Ik heb gelukkig de wijsheid niet in pacht. Laten we elkaar vooral die antwoorden gunnen en elkaar niet afslachten om geloof of ideologie. Dat loopt alleen maar uit op de vernietiging. Van onszelf, door onszelf.

vrijdag 2 december 2011

Accudag

Die apps zijn ondingen. Binnen de kortste keren raak je er aan verslaafd. Ik probeerde even Wordfeud uit. In no-time was ik met zes tegenstanders in gevecht. Het mobiele scrabble-spelletje heeft me al wat uren gekost. Maar leuk is het wel.

Tussen de bedrijven door m’n blog bijgehouden. De zondagsopenstelling houdt de gemoederen bezig. Enkele voorstanders van de 52 koopzondagen zijn fanatiek in hun reacties. Vanachter het masker van de anonimiteit komen de frustraties los. Niet alleen over mijn mening aangaande de zondagsopenstelling. Sommigen zint mijn bemoeienis met Rheden en de gemeentepolitiek al helemaal niet. Dan is de koopzondag een mooie aanleiding om er eens flink de beuk in te gooien. De reacties werden bij iedere nieuwe posting feller. Een hoogtepunt werd bereikt met het om zeep helpen van mijn koopzondagen-poll. Daar had iemand veel energie in gestoken. Chapeau, eindelijk gelukt! Reaguurder ‘applaus voor de paus’ riep zelfs de hulp in van zijn collega’s van GeenStijl. Hij voelde zich in zijn anonieme waardigheid gekrenkt. Jammer voor hem, de hulptroepen van sarcastisch Nederland kwamen, zagen en gingen weer. Snel terug naar het bolwerk van ‘tendentieus, ongefundeerd & nodeloos kwetsend’ reaguurdersland. Daar kun je jezelf pas echt uitleven.

Ja, het is de zondag voor de moeder van alle Rhedense raadsvergaderingen. Jammer genoeg zal de raad niet voltallig zijn. Waarschijnlijk zullen een voor- en een tegenstander ontbreken. Als de rest aanwezig is maakt het voor de politieke verhoudingen gelukkig niet uit. Alles is mogelijk. Wel of geen zondagsopenstelling, uitstel van een beslissing en van fraaie moties waarmee niemand iets kan tot aan het uiteenvallen van de coalitie toe.

De ingrediënten voor een onderhoudende voorstelling zijn aanwezig. De ogen van Nederland zijn op Rheden gevestigd. Beste raadsleden, eerbiedwaardig college, profiteer daarvan en hou de spanning erin. Het publiek hangt aan je lippen. Laat maar ’s zien hoe het er hier aan toe gaat. En denk erom, Den Haag kijkt over je schouders mee.

Als u dit leest weten we meer.

Volgende spel, eerste woord: ‘menuutje’. Goed voor 142 punten. Niet slecht. Mijn tegenstander geeft direct op.

vrijdag 25 november 2011

Voor of tegen

Die zondagsopenstelling hè. Op mijn blog Politiek Rheden heb ik een poll waarop mensen kunnen aangeven of ze voor of tegen de zondagsopenstelling zijn. Dat roept natuurlijk reacties op. De voorstanders van winkelen op zondag noemen zichzelf positief. Dat maakt mij dus automatisch negatief. Dat spreekt voor zich. Maar dat is een kwestie van perceptie. Laten we het eens omdraaien. Ik ben vóór de lokale winkeliers, ik ben vóór bescherming van het winkelpersoneel en ik ben vóór het behoud van levendige dorpskernen. Daar hebben de supporters van de zondagsopenstelling kennelijk geen boodschap aan. Ik zou dus met net zoveel recht kunnen zeggen dat zij juist de negatievelingen zijn.


Voor of tegen? Voor beide zienswijzen is wat te zeggen. Bij mij wegen de belangen van de kleine ondernemers en hun personeel het zwaarst. Daarnaast hoorde ik nog een goed argument. Vorige week hield een inwoonster van Rheden in de raadszaal een betoog voor behoud van de zondagssluiting. Met voorbeelden illustreerde ze het belang van de plaatselijke winkeliers voor de sociale structuur van de gemeenschap. Een argument dat tot nu toe onderbelicht was.

In juni stemde de raad met 14 tegen 12 stemmen vóór de zondagsopenstelling. Van die 14 stemmen waren er twee afkomstig van de PvdA. Ik neem aan dat zij de discussie goed gevolgd hebben en hoop dat ze alsnog kiezen voor de onderliggende partij. Zoals het echte PvdA’ers betaamt.

Ook GroenLinks stemde verdeeld. GroenLinks-wethouder Harrriët Tiemens onderschrijft de bezwaren tegen de opdringende 24-uurs-economie en de dwang die de openstelling op de lokale winkeliers uitoefent. Slechts één van drie raadsleden van GroenLinks was het met haar eens. De andere twee waren hun duurzame hart ergens onderweg naar de maatschappij 2.0 uit het oog verloren. Wie weet hebben ze het dinsdag weer teruggevonden en was hun knieval voor consumptie en vrije markt een bedrijfsongeval.

Aanstaande dinsdag 29 november kunnen ze de schade mooi herstellen. Hopelijk zijn dan alle 27 raadsleden present. Spannend wordt het zeker. Heel Nederland kijkt mee. Voor of tegen? Het wordt in beide gevallen ‘n dubbeltje op zijn kant.

vrijdag 18 november 2011

Bazooka Joe

De “Big bazooka” die de eurocrisis zou oplossen blijkt niet veel meer dan een voetzoeker. Er werd een noodfonds ingesteld, een verzekering voor landen in euronood. Een paraplu waarvan je niet weet of die opengaat als het gaat regenen, een ballon gevuld met goede voornemens. China mocht ook meedoen. “We zijn wel goed maar niet gek” dachten de Chinezen en zij bedankten voor de eer.

Ook werden de Griekse schulden afgewaardeerd. Een papieren exercitie die weinig voorstelt. De banken hielden er toch al rekening mee. Nu moeten ze het alleen nog officieel in de boeken schrijven. Voor de Grieken biedt het nauwelijks soelaas. Die blijven zitten met een staatschuld die nog steeds niet te betalen is.

Over de derde maatregel, het verstevigen van toezicht op de huishoudboekjes van de eurobroeders, hoeven we het eigenlijk niet eens meer te hebben. Europa heeft meermaals bewezen dat dit soort afspraken alleen in goede tijden worden nageleefd. Als het even tegenzit, blijken ze vooral van elastiek.

De Big Bazooka lijkt wel op dat roze stukje kauwgom uit de jaren vijftig. Daar was de smaak na twee keer kauwen ook van af. De kauwgom was verpakt in Bazooka Joe, een flauw stripverhaal. Net als de euro-Bazooka van het duo Merkozy.

De Griekse premier Papandreou geloofde er ook niet in. Hij was ’t zat om als een hond pootjes te komen geven in Berlijn en Parijs. Krap ’n dag na de Big Bazooka gooide hij de knuppel in het hoenderhok. Zijn voorstel voor een referendum trof veel beter doel dan alle bazooka’s bij elkaar. Hij doorbrak er de impasse in eigen land mee. In de kettingreactie die volgde durfden politici eindelijk de woorden ” exit Griekenland” in de mond te nemen en de harlekijn uit Italië werd verbannen. De Romeinse snoeshaan mag voortaan alleen nog pronken op zijn bunga-bunga feestjes.

Het taboe rond opsplitsing van de eurozone brokkelt af. Een goede zaak. Afscheid van de euro in zijn huidige vorm zal pijn doen maar dat is nog altijd beter dan de chronische aandoening waar de munt nu aan lijdt. Die is sowieso fataal.

vrijdag 11 november 2011

Draaitollen

Het politieke gedraai en gemier begint lachwekkende vormen aan te nemen. Neem nou de hype rond Mauro. Koppejan, Ferrier en nog wat andere CDA-ers maakten zich compleet belachelijk met hun hypocriete gedrag rond Mauro’s verblijfsvergunning. Dat geldt overigens net zo goed voor de PvdA. Het was immers PvdA-minister Albayrak die Mauro in 2009 meedeelde dat hij moest vertrekken. Op basis van een vreemdelingenwet die onder de verantwoordelijkheid van PvdA-minister van Immigratie Cohen tot stand kwam. Nu draait diezelfde partij over de rug van een kind een politiek nummer. Alleen maar om het CDA in problemen te brengen. Ik zou meer respect voor de PvdA opbrengen als die nu eens echt oppositie ging voeren. Kansen genoeg om dit kabinet naar huis te sturen. Maar met de peilingen in het achterhoofd is dat natuurlijk wel een beetje link. Dus wordt er voorlopig nog even doorgemodderd.

Wees gerust, het zijn niet alleen de PvdA en het CDA die draaien. GroenLinks ging alleen akkoord met de opleidingsmissie in Kunduz onder de garantie dat de agenten uitsluitend politietaken zouden uitvoeren. Ik vroeg mij al af hoe dat zou worden gecontroleerd. Nu de opleiding lijdt onder een gebrek aan belangstelling wil het kabinet ook agenten voor de grenspolitie en voor andere provincies opleiden. Na hun opleiding zwermen zij weer uit over Afghanistan. Die controle kun je dan sowieso op je buik schrijven. Maar de groene liberalen steken de kop in het zand. Het gaat volgens hen immers om civiele politie.

De PVV en de VVD draaien vrolijk mee. Met steun van deze partijen zou een eind zou worden gemaakt aan het fenomeen “weigerambtenaar”. Dat is een trouwambtenaar die weigert homohuwelijken te sluiten. Maar ja, het gedoogkabinet heeft de steun van de SGP nodig. De PVV gaat daarom een nieuwe wet voorbereiden. Dat kost bij elkaar weer enkele jaren.

Ja, er wordt wat afgedraaid. Tot op zekere hoogte kan ik dat nog begrijpen. In een versnipperd politiek landschap zijn compromissen onvermijdelijk. Maar draai dan niet om de redenen voor zo’n draai heen. Dat maakt een politicus dubbel zo ongeloofwaardig.

vrijdag 4 november 2011

Klant?

Als bedrijven beginnen over onderwerpen als de “klant centraal” of “klantgericht werken” dan weet je ’t wel. Er wordt dan steevast een nieuwe verdedigingslinie tegen de klant opgeworpen. Meestal gaat het om een nieuw call centre. Dat frontoffice vormt dan een extra diepe en brede gracht rond het hart van het bedrijf, het backoffice. Maar als een gemeente het woord “klant” in de mond neemt dan moet je extra op je hoede zijn.

In de begroting voor 2012 heeft Rheden het ook over klanten. In het project Klant in Beeld worden dienstverleningsprocessen opnieuw ontworpen. Compleet met een Klanten Contactcentrum, een front-office en een back-office. Het zal vast goed bedoeld zijn maar het vertrekpunt is verkeerd. Als je de gemeente als een bedrijf ziet mis je iets essentieels. Dan zie je over het hoofd dat de klanten op het bedrijfsterrein wonen, dat er sprake is van gedwongen winkelnering, dat die klanten allen aandeelhouder zijn en dat die klanten gezamenlijk de directieraad kiezen. Jammer genoeg is die directieraad zich daar niet altijd van bewust.

Een gemeente is geen bedrijf en ik ben geen klant. Ik ben een kiezer, een inwoner, een belastingbetaler, een burger die van een gemeente mag verwachten dat die sowieso het belang van haar burgers op de eerste plaats heeft staan. Misschien denkt u: dat “Klant in Beeld” is maar een benaming dus Theo Kooijmans zeik niet zo. Maar ik meen het serieus. Verwar nooit klanten met burgers. Ik denk dat de top van de gemeentelijke organisatie én het college dat niet hebben begrepen. Hen gaat het in de eerste plaats om efficiëntie, om via verdergaande digitalisering kostenverlagingen te bereiken. Kostenverlaging is prima maar breng dat dan ook zo.

Trouwens, als je toch de bedrijfskundige klantbenadering kiest waarom zou je dan niet nog verder achter keuzetoetsen en een website wegduiken? Geheel volgens de principes van Lean Management. Een Klanten Contactcentrum kun je best samen met andere gemeenten delen. En daarna uitbesteden. Uiteindelijk kom je dan wel in India of Suriname uit maar dat mag de pret niet drukken. Met een beetje geluk is het ook nog goedkoper.

vrijdag 28 oktober 2011

Dancing with wolves

Het komkommernieuws van de afgelopen zomer was wat slapjes. Het komkommerde vooral om de komkommer zelf. Niet eens een poema of een kangoeroe. Dat werd op de valreep ruimschoots goedgemaakt door de wolf. Automobilisten zagen ´m bij Duiven langs de kant van de weg. Je kunt dan, net als met ufo’s, op de volgende melding wachten. ´n Paar dagen later werd de wolf door wandelaars op de Oost-Veluwe gespot. Helaas, foto´s ontbreken.

U kent me. Dat roept vragen op. Hoe kon Bor ongezien vanuit Duitsland naar Duiven bij de A12 komen? En met al die schapen in de wei is het hier toch Luilekkerland voor zo’n beest. Maar hij (of zij) moet een lunchpakketje bij zich hebben gehad want er werd geen schaap, geit of kip vermist. Verder zie ik ook niet hoe hij over de IJssel naar de Veluwe is gekomen. Heeft hij ongezien de brug bij Westervoort of Doesburg genomen of is op een lege maag de IJssel overgezwommen? Op de Veluwe aangekomen had ie nog steeds geen honger want meldingen over door de wolf verscheurde reeën of zwijnen bleven uit.

Natuurmonumenten ontvangt de wolf die “mogelijk” bij Duiven en “wellicht” op de Ramenberg is gezien met open armen. Voor dagblad Spits staat het als een paal boven water: de wolf is hier. Jammer genoeg kan hij zich niet voortplanten. Logisch denkt u. Hij was immers alleen. Maar de journalist weet het beter. De wolf kan zich niet voortplanten omdat er geen wijfjes in de buurt zijn. Ergo, het is een reu. Knap hoor. Een kwestie van ying-yang, fingerspitzengefühl.

Weet je wat, ik doe ook een duit in het zakje. Wikkie, de hond van mijn zus is een schat. Hij doet nog geen vlieg kwaad maar een foto waarop hij zijn snuit door het struikgewas steekt overtuigt zelfs de grootste scepticus. Beste natuurvrienden: Ontkurk de champagne De bestelling voor een compleet roedel kan de deur uit. Het volk is er rijp voor.

Volgend jaar wil ik een beer. Een makkie. Beren lopen immers wel vaker op de weg.

vrijdag 21 oktober 2011

Winterpolitiek (4)

Meteorologen voorspellen een koude winter. In Engeland heeft men het over temperaturen tot ver onder de -20 graden. Ook Duitse en Nederlandse weerkundigen rekenen op een harde winter. Energiebedrijven stemmen hun stroom- en gasinkopen af op een strenge winter en verschillende gemeenten hebben hun zoutvoorraad drastisch opgevoerd.

In Arnhem was het vorig jaar een puinhoop. Wethouder Van Gastel werd bedolven onder kritiek. Dat paard zal haar niet meer slaan. De Arnhemse zoutvoorraad wordt meer dan verzesvoudigd. De voorraad strooizout gaat van 600 naar 3700 ton. Daarnaast zijn meer strooiwagens en rolbezems beschikbaar om bij zware sneeuwval wegen en fietspaden sneeuwvrij te maken.
In de winter van 2009-2010 heeft Rheden 850 ton zout verbruikt. In de winter van 2010-2011 was slechts 629 ton zout beschikbaar voor de strijd tegen de gladheid. Het is waar, dat kwam mede door problemen bij de levering van zout. Maar als de komende winter net zo streng wordt als vorig jaar dan zijn er honderden tonnen meer zout, extra strooiwagens en rolbezems nodig. Dat kost ’n paar centen maar als er dankzij een milde winter strooizout overblijft dan is dat een kwestie van jammer. Dat weegt niet op tegen verhoogde veiligheid, voorkomen van schade aan lijf en goed en betere bereikbaarheid.

Helaas, de gemeente Rheden is hardleers. Er wordt geen rekening gehouden met langdurige overlast van sneeuw en ijzel. De laatste twee winters waren evenzoveel waarschuwingen. Bovendien wordt opnieuw extreem winterweer verwacht. Behalve door de bestuurders. Die gaan ervan uit ‘dat dit soort winters niet structureel voorkomen’. Rheden steekt liever de kop in de sneeuw. Fingers crossed en hopen dat ’t meevalt. Veiligheid en bereikbaarheid zijn even minder belangrijk. Een beleid dat gokt op mazzel. Daar sluit de Engelse uitdrukking ‘Break a leg!’ perfect op aan.

Hoe staat ’t in Doesburg en Rozendaal? Gaat ’t daar ook zo? Hebt u wintertips voor de politiek? Bent u het met me eens of juist niet? Laat van u horen. U weet me te vinden.

Voor de komende winter wens ik u Hals- und Beinbruch! Net als de gemeente Rheden.

vrijdag 14 oktober 2011

Doorsteek

Voor de provincie is Dieren een hindernis voor het doorgaande verkeer die zo snel mogelijk genomen moet worden. Voor de inwoners van Dieren is juist de Burg. De Bruinstraat (N348) de barrière. Een muur die Dieren in tweeën deelt.

Gedeputeerde Conny Bieze (VVD) is de opvolger van Marijke van Haaren (CDA). Dat kan per definitie geen verslechtering zijn maar dat wil nog niet zeggen dat het een verbetering is. Dat bewijst haar keuze voor variant 3-kort. Die voorziet in een korte tunnelbak waardoor de directe oversteek over de Burg. De Bruinstraat van de Spoorstraat in Dieren-Zuid naar de Wilhelminastraat aan de noordzijde wegvalt. Een verscherping van de tweedeling van Dieren.

Daarmee volgt Bieze als een blind paard het spoor van Van Haaren. Opnieuw worden de belangen van de Dierense bevolking achteloos opzij geschoven. Bij Van Haaren kon je daarvan uitgaan. Van Bieze had ik meer inlevingsvermogen verwacht.

De gemeente Rheden steunt de Dierense wens voor de variant 3-lang. Een langere tunnelbak met daaroverheen de oversteek tussen de Spoorstraat en de Wilhelminastraat. Dat kost 3,8 miljoen euro extra. De gemeente wil daar 1,8 miljoen euro aan bijdragen.

Ik verwacht dat de lange tunnelbak het gaat redden. Maar! Eerder was er spraken van een verschil van 13 miljoen euro. Zit dat verschil soms in de keuze voor de aansluiting van N348 op de Kanaalweg westelijk of oostelijk van het kanaal? Terwijl miljoenen worden uitgegeven om de graspollen van Hof te Dieren dichter bij het spoor te leggen worden aan de andere kant van Dieren, aan de Burg.Willlemsestraat, mensen uit hun huis gejaagd om plaats te maken voor de verbinding met de Kanaalweg. Da’s goedkoper dan een aansluiting voorbij de sluis. Waarom hoor ik daar niets meer over?

Ik heb daarom enkele Statenleden gevraagd hoe zij nu tegen de Traverse aankijken. Michiel Scheffer (D66) staat open voor meer geld voor 3a lang. Alex Mink (SP) vindt 3-kort de kortste weg maar niet de mooiste. Hij komt daar nog op terug. Anja Prins (VVD) lijkt te gaan schuiven. Volgens haar valt de beslissing pas in het voorjaar. We wachten af!

vrijdag 7 oktober 2011

Verarmde adel

Afgelopen zomer was Doesburg in rep en roer. De Action komt! De winkelketen had daarvoor het oog laten vallen op de exercitieloods aan de Barend Ubbinkweg. Maar dat gaat zomaar niet. De Winkel van Sinkel moet en zal in de binnenstad komen. Alsof die zich laat dwingen. De lokale politieke gladiatoren mekkerden er eindeloos over door.

Ze hadden beter op de portemonnee kunnen letten. Voor de tweede keer binnen korte tijd kreeg Doesburg een financiële domper te verwerken. Eerder dit jaar zorgde falende controle voor een tekort van 2,1 miljoen op het project Noordelijk Molenveld. Nu zorgt falende controle ervoor dat Doesburg de komende jaren 1,4 miljoen euro minder in de stadsbuidel heeft dan gedacht. Even een vervroegde aflossing over het hoofd gezien. Het bestuur doet er luchtig over. Kwestie van details jôh, maak je niet druk! Wethouder Huizingh durft het zelfs, na die twee bokken, over een ‘degelijke financiële huishouding’ te hebben. Dankzij dit rekenfoutje moet er wel extra worden bezuinigd. Keuzes maken heet dat.

Met deze missers geeft Doesburg zichzelf een brevet van onvermogen. In jargon: Doesburg heeft onvoldoende ambtelijke en bestuurlijke slagkracht. Als dit zo doorgaat vervliegt de opbrengst van de NUON-uitkering binnen ’n paar jaar in rook en as. En in die as zal Doesburg zichzelf terugvinden als artikel-12 gemeente. Geen onbekend terrein voor de IJsselstad.

Verse voeding voor de discussie over haar zelfstandigheid. De Hanzestad mistte de boot bij de herindeling van de Achterhoek. Ze zag zichzelf als begerenswaardige bruid maar geen enkele buurjongen had trek in de armlastige dame. Rheden was wel bereid maar met die vent wil ze niks te maken hebben. Te dominant voor de freule. Nu zoekt ze het in een platonische relatie met Bronckhorst en Doetinchem. Zou dat wel wat worden? Ik betwijfel het. Die twee hebben echt geen behoefte aan een vriendin met een gat in de hand. Daar worden ze zelf niet beter van.

Doesburg is vergane glorie. Verarmde adel die krampachtig de schijn ophoudt maar geen nagel heeft om aan de kont te krabben. En de Action? Ach, da’s toch niks voor een dame van stand.

vrijdag 30 september 2011

Eurowinter

Als ik de politici mag geloven dan heeft de euro ons veel goeds gebracht. Exportland Nederland heeft volgens hen duizenden miljarden aan die euro verdiend. Vreemd dat ik daar zo weinig van gemerkt heb. Integendeel! Bij de invoering van de gezamenlijke munt werden we direct al getild. We kregen zo’n 10% te weinig voor onze gulden. Dat kwam politiek gezien beter uit. Achteraf werd dat zelfs toegegeven. De handel en de horeca deden er bij de overgang nog een schepje bovenop. Daarvoor in ruil hoefde ik niet meer langs het grenswisselkantoor. Dat scheelt ’n paar gulden per keer. Fantastisch hoor! Op de rekening die we nu krijgen staat het duizendvoudige bedrag.

Landen als Denemarken en Zweden bleven buiten de euro. Het is hen de afgelopen tien jaar echt niet slechter vergaan. Dat geld voor nog ’n rijtje landen binnen en buiten de Europese unie. Daarvoor worden duizend-en-een argumenten aangedragen. Flinterdun, oncontroleerbaar en niet overtuigend.

Ik neem waar dat de euro ons naar een economische afgrond drijft. Ik zie dat uit politieke overwegingen zwakke economieën onder valse voorwendselen in de eurozone zijn opgenomen en dat het huishoudboekje van Nederland wordt geplunderd door corrupte roofstaten die geen enkele boodschap aan u en mij hebben. Tegelijkertijd staren onze ‘leiders’ versteend in de ogen van het euromonster. In de hoop dat die vanzelf verdwijnt.

De euro heeft Europa tot speelbal van de wereldeconomie gemaakt. De grote opkomende staten maken er gebruik van om in hoog tempo de macht naar zich toe te trekken. Landen als China, Rusland, India en Brazilië lachen in hun vuistje. Die schieten ons echt niet te hulp omdat we zo aardig zijn. Die les kunnen we nu al trekken. Als dit zo doorgaat mogen we binnen de kortste keren rekenschap in Peking en Moskou gaan afleggen en niet in Brussel of Frankfurt.

Een economische sneeuwstorm nadert terwijl de winterjas tot op de draad is versleten. Laten we hopen dat we niet bevriezen. En de kracht en de moed vinden om het heft in eigen hand te nemen. Weg met de mislukking die euro heet!

vrijdag 23 september 2011

Case Casa

In 2005 kregen de bewoners van de Ulenpas ongevraagd de Casa Intermezzo pal voor hun neus. Hun woon- en leefomgeving werd ernstig aangetast. Zij kwamen dan ook in verzet. Hun goed recht. Wie komt in een dergelijke situatie niet in het geweer? Maar dat recht werd hen betwist. Er werd gesuggereerd dat zij geen hart hadden voor de cliënten van de zorginstellingen die een tijdelijk onderdak in de Casa zouden vinden. Uiteindelijk kreeg Innoforte een ontheffing van het bestemmingsplan voor maximaal vijf jaar. Daar werd nog een jaar aan vast geplakt vanwege problemen rond de herbouw van Regina Pacis.

De geschiedenis herhaalt zich. Innoforte mobiliseert de publieke opinie om voor elkaar te krijgen dat de Casa langer kan blijven. Iedereen die het daarmee oneens is, in het bijzonder de Ulenpassers, wordt ingepeperd dat zij ervoor verantwoordelijk zijn dat de bewoners van het Lorentzhuis in het stof moeten bijten als de Casa weg moet.

Het is opmerkelijk dat Innoforte wordt gesteund door de PvdA. Opeenvolgende wethouders van PvdA-huize hebben keer op keer verzekerd dat de Casa na vijf jaar wordt verwijderd. Het gaat daarbij om een betrouwbare overheid. De draai van de PvdA is wellicht te verklaren uit de relatie van de partij met Innoforte. Niet iedereen is daarvan op de hoogte. Als PvdA-wethouder was Ella Schadd betrokken bij de voorbereidingen voor de Casa. Sinds januari 2011 is zij voorzitter van de raad van toezicht van Innoforte. Ik ken Schadd als een integer bestuurder en ik ben ervan overtuigd dat zij geen druk uitoefent. Zij benut gewoon haar netwerk. Dat is Ella niet te verwijten maar de PvdA had dit best even mogen vermelden. Dat was beter geweest voor de transparantie van de discussie.

De PvdA zit niet meer in het college van B en W. Maar de huidige club wethouders houdt zich aan de afspraken die door hun PvdA-voorgangers zijn gemaakt. De Casa moet weg. D66-wethouder König verwoordde dat bij de onlangs gehouden informatieavond op heldere wijze. Prima, een groot compliment waard.

Nu de raad nog. Zou die ook de rug recht houden?

vrijdag 16 september 2011

Seizoen 11

In de ogen van de ambtenaren van de provincie Gelderland is Dieren niet meer dan een hobbel in de N348 die genomen moet worden. Zij komen op de proppen met een korte tunnelbak in de Burg. de Bruinstraat en gaan naar de Kanaalweg via de Burg. Willemsestraat.

Een constructie waar Dieren niets mee opschiet. Integendeel, dit plan versterkt juist de barrière tussen Noord en Zuid. De belangrijkste doelstellingen van het oorspronkelijke Hart van Dieren, het opheffen van de splitsing tussen en Noord en Zuid en het verbeteren van de leefbaarheid worden bij de vuilnisbak gezet. En opnieuw worden de Dierenaren op de kast gejaagd. Bewoners van de Burg. Willemsestraat verkeren in grote onzekerheid. Als dit plan doorgaat kunnen zij kiezen tussen vertrek of wonen op een verkeersheuvel. De eerste slachtoffers van het nieuwe seizoen van de Dierense horrorsoap zijn alweer gemaakt.

De Dierense belangenorganisaties zien zich opnieuw buitenspel gezet. Hun ‘Dierense oplossing’ voorziet niet alleen in een betere doorstroming van het verkeer maar ook in het verbinden van beide dorpshelften en het verbeteren van de leefbaarheid. Daarvoor is een lange tunnelbak nodig en de aansluiting op de Kanaalweg gaat dan niet via de Willemsstraat maar komt aan de oostelijke, Spankerense, kant van het kanaal.

De gemeente Rheden speelt nauwelijks een rol. Die was al eerder gedegradeerd tot de stoffeerder van het project. Alle mooie tekeningen van de Traverse rond het stationsgebied ten spijt: het komt nauwelijks uit boven het aanleggen van een speelplaats en het plaatsen van wat verkeersborden en bloembakken.

Vorig jaar heb ik Gelderse politici gevraagd of hun partij bereid is het verschil tussen de soberste en de duurste Traverse variant te overbruggen. Anja Prins meldde toen dat de VVD zich daar al eerder sterk voor maakte en Michiel Scheffer van D66 had daarvoor een bedrag van ca. 10 miljoen euro in zijn hoofd. Andere politiekers hielden zich op de vlakte. Alex Mink wilde nog wel kwijt dat de SP een goede, haalbare, en gesteunde oplossing wil zien. Geen Hart van Dieren II met teleurstellingen.

Wel, dat kunnen ze nu waarmaken. Spreek ze daarop aan!

vrijdag 9 september 2011

Beminde gelovigen

Jongeren die moeite hebben kuis te leven moeten volgens jongerenbisschop Everard de Jong minder vlees eten. Vlees stimuleert seksuele verlangens. Je kunt beter bidden. Ik neem het direct van ‘m aan. Onder het kerkpersoneel ritselt het immers van de ervaringsdeskundigen.

Vlees ontketent onze slechtste instincten. Roos Vonk, sociaal psycholoog uit Nijmegen heeft het nauwkeurig onderzocht. De aanblik van vlees zet aan tot egoïstisch, asociaal en hufterig gedrag. Proefpersonen die naar een plaatje van een biefstuk keken bleken veel egoïstischer dan degenen die een afbeelding van een boom onder hun neus geschoven kregen. Vleeskijkers voelen zich bovendien eenzamer en minder geliefd. Daarom willen ze het juist. Vlees compenseert het minderwaardigheidscomplex met superioriteitsgevoelens.
Dank je wel Roos. Een onderzoek dat de ogen opent. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Dat we het uitsluitend met een persbericht moeten doen en het onderzoek onvindbaar is maakt niet uit. Een kniesoor die daar op let. Roos, vegetariër en ex-voorzitter van “Wakker Dier”, heeft het zelf onderzocht. Wetenschappelijk bewijs uit onverdachte hoek. Ik durf Roos niet tegen te spreken. Vleeseters zijn asociale, egoïstische hufters. Onzekere eenzame types, gevangen in een kooi van liefdeloosheid.

En waar treffen we dat huftergedrag in z’n zuiverste vorm aan? Juist, bij de slager. U kent dat wel. Die haaibaai die niet kan wachten tot ze aan de beurt is. Dat pik ik niet meer. Voortaan breng ik mijn ellebogen tegen dat takkewijf in stelling. En als die arrogante kwal niet heel gauw plaats maakt krijgt ie een ijsbeentje. Onderweg naar mijn biefstuk veeg ik de rest van de klandizie achteloos opzij. Hier d’r mee! Yes, ik zie het helemaal voor me. Mijn superieure ego barst nu al uit z’n voegen.

Laat ik toch even dat onderzoek van de Canadese McGill-universiteit aanhalen. Daar was de conclusie dat mensen juist minder agressief worden door het zien van vlees. Maar ach, dat onderzoek zal wel door carnivoren zijn uitgevoerd.

Samengevat: vleeseters zijn bronstige, asociale, egoïstische, onzekere, eenzame, hufterige watjes. En, dat is de belangrijkste les, preken voor eigen parochie is ook buiten de kerk een wijdverbreide hobby.

vrijdag 2 september 2011

Zondag

De eerste zondagsopenstelling op 21 augustus had niet veel om het lijf. Bij de patatzaak stond wat volk maar verder was het rustig. Een gebruikelijk beeld op zondagmiddag. Behalve Appie Heijn hielden alle winkeliers de deur op slot. Een helder signaal. Zij zitten niet op die zondagsopenstelling te wachten. Winkelende toeristen, de legitimatie voor de zondagsopenstelling, waren in geen velden of wegen te bekennen. Het maakte eens te meer duidelijk dat het Rhedense college van B en W en de gemeenteraad hun oren naar de grote supermarktketens laten hangen. Volgens de Rhedense wethouder Ronald Haverkamp was het afgelopen zondag drukker. Het zal wel. Ik was buitengaats en kon ‘t niet persoonlijk checken.

Ik ontken het niet. Voortdurend hoor ik om me heen: “Makkelijk toch, dan kan ik mooi op zondag m’n boodschappen doen. Op het moment dat ik daar zin in heb.” Natuurlijk dient dat het gemak maar op de vraag of ze zelf zo graag op zondag zouden willen werken kwamen aanzienlijk minder enthousiaste reacties.

De afgelopen decennia is de kleine middenstand al goeddeels uit de dorpskernen verdreven, soms zelfs helemaal verdwenen. Moeten we de laatste bakker en de laatste slager inruilen voor de eenheidsworst van de grote winkelketens? Het is net politiek. Je krijgt waar je om vraagt: winkelstraten die door heel Nederland inwisselbaar zijn. Willen we dat?

Het argument “Vrijheid, blijheid. De winkelier mág zijn winkel open doen, hij hóéft niet” vertelt maar een deel van het verhaal. De kleine ondernemer kan kiezen uit twee kwaden: werken op zondag of verlies aan omzet. Fijne vrijheid.

De lokale middenstander en het winkelpersoneel hebben mijn sympathie. De bakker, de slager, de visboer, de groentenman, de tabakshandelaar, de kaasboer, de drogist, de slijter en de tijdschriftenhandelaar die zich al de hele week uit de naad werken. En niet te vergeten het winkelpersoneel dat moeilijk kan weigeren op zondag te werken. Ook als dat volgens CAO niet verplicht is. Nog zo’n schijnvrijheid.

Maar ja..het gemak dient de mens. En consumeren zullen we. Op elk gewenst moment.

vrijdag 26 augustus 2011

Daalder


Ik ben dat geouwehoer over de euro spuugzat. Elke politieke oprisping uit Den Haag, Berlijn of Frankfurt brengt mij een stapje dichter bij de overtuiging dat we er beter uit kunnen stappen. Ons wordt bezworen dat we dan de doos van Pandora openen maar dat weet ik zo net nog niet. Wat ik waarneem is dat de bodem onder de euro wordt weggeslagen, dat landen lak hebben aan afspraken en dat de Nederlandse autonomie verder op de tocht komt te staan. Neem nou die Europese begrotingsautoriteit waar de Duitse bondskanselier en de Franse president de mond vol van hebben. Als een land de regels overtreedt dan wachten zware sancties. Welke sancties dat zijn wordt er niet bij verteld. En gelooft u dat een regering in Zuid-Europa zich daar iets van aantrekt? Trouwens, Duitsland en Frankrijk gaven zelf het goede voorbeeld. Die staken hun middelvinger ook op toen ze enkele jaren terug de regels van het stabiliteitspact overtraden.

Regeringsleiders en economen preken hel en verdoemenis als de euro uiteenvalt. Misschien hebben ze gelijk maar is daar wel eens echt goed onderzoek naar gedaan? Onderzoek dat gespeend is van politieke schijnbewegingen. Nu kost het ook geld. Ik wil graag weten wat wij kunnen verwachten als de euro wordt opgebroken in een noordelijke en een zuidelijke Europese munt. En ik wil ook weten wat het kost als Nederland uit de euro stapt. Wat gebeurt er als we de euro inwisselen voor de Nederlandse daalder? Ik heb het met opzet niet over de vertrouwde ouderwetse gulden. Want dan zouden we heel erg schrikken. Een pakje sigaretten komt dan op twaalf, dertien gulden en een brood of een tapbiertje op zes piek. Nee, gewoon één euro voor één Hollandse daalder. Dan hoeven we ook niet opnieuw te wennen. Op een geschikt moment koppelen we die daalder los van de euro en gaan onze eigen weg. Wat gaat dat kosten, wat levert het op?

Ik hoef geen Grieks eiland in ruil voor onze steun. Ik, onnozele burger, wil duidelijkheid, geen nieuwe sprookjes. Meer niet. Althans, voor dit moment.

vrijdag 19 augustus 2011

Euroleed


U weet vast nog wat een knaak was? Of ’n kwartje, daalder, joet of geeltje. Voor de euromunten of –biljetten heb ik nog geen enkele bijnaam gehoord. Heel af en toe neemt iemand de benaming stuiver of dubbeltje in de mond. Nee, de euro maakt nog geen deel uit van ons erfgoed. Nou ja, de vergelijking met de gulden is niet eerlijk. De eerste Hollandse gulden dateert uit de 14e eeuw. Daar is tien jaar euro niks bij. Bovendien is de liefde voor de eurobaby snel aan het bekoelen.

De ene na de andere euro-economie hapt naar adem. Als vissen op het droge. Regeringen, beurzen en banken zijn in paniek. Europese politici aarzelen. De angst voor de kiezer regeert. Ook Mark Rutte, de Nederlandse premier, lijkt de draad te zijn kwijtgeraakt. Intussen rukt de crisis op naar het hart van de eurozone. Na Griekenland, Ierland en Portugal kwamen Spanje en Italië onder grote druk en een aanval op Frankrijk werd ternauwernood afgeslagen. Een ingewikkeld dominospel op wereldschaal. Met onbekende afloop!

Het euroschip dreigt aan de grond te lopen. Te zwaar beladen met de schulden van een hele reeks eurolanden. Als we die last niet op tijd overboord krijgen dan is het gebeurd met de euro. Wat moeten we doen? Verlaten we het schip, gaan we hozen of gooien we de schuldigen over de railing? Als we eraf stappen dan wordt het zwemmen. In de hoop aan land te komen vóór we verzuipen. Als we aan boord blijven verdwijnen we misschien samen in de golven.

Wat denkt u? Zou de politiek de euro nog in veilige haven kunnen loodsen? Of gaat de munt kopje onder en krijgen we onze gulden terug? Kunnen we de klok wel terugdraaien? Welke oplossing er ook gekozen wordt: het kost ons een sloot geld. Zonder de garantie dat het daarna goed komt.

Op deze voet kunnen we niet verder gaan. Ieder nieuw lek wordt provisorisch gedicht. Maar alle lapmiddelen zijn tijdelijk. Het euroschip heeft constructiefouten en moet hoognodig naar de werf. Voor de sloop of voor herstel. Een lik verf is niet genoeg.

vrijdag 12 augustus 2011

Aliens

Ik hou van science fiction. Films als Godzilla, Independence Day of Men in Black gaan er bij mij in als koek. Het verhaal volgt altijd een vast stramien. De mensheid wordt bedreigd door buitenaardse griezels of monsters die na miljoenen jaren per ongeluk tot leven worden gewekt. Maar vrees niet, de onverschrokken held weet totale vernietiging op het nippertje te voorkomen. Prachtig!

Wij laten onze fantasie de vrije loop als het over aliens gaat. Sommige mensen beweren zelfs dat zij onder ons zijn. Maar ja, je hebt wel meer mensen die in sprookjes geloven. Het gevaar komt ook niet van buiten. Het zijn geen gigantische dinosaurussen of uit de kluiten gewassen kakkerlakken die ons naar het leven staan. Nee, de vijand is juist heel erg klein, niet met het blote oog waar te nemen. Deze minuscule levensvormen zijn de echte bedreiging. In de loop der jaren zijn veel bacteriën vrijwel immuun geworden voor antibiotica en daardoor heel erg moeilijk te bestrijden. Ziekenhuizen en zorginstellingen zijn broeinesten voor deze krengen. Uitbraken komen steeds vaker voor en we kijken er niet echt meer van op als daarbij doden vallen.

Penicilline en antibiotica zijn stoffen die de mens van de twintigste eeuw beschermden. Maar die bescherming is eindig. Onzorgvuldig gebruik geeft bacteriën de kans zich aan te passen. Nieuwe, afdoende bestrijdingsmiddelen zijn moeilijk te vinden. En als die gevonden worden dan heeft de bacterie na verloop van tijd altijd weer een antwoord. Een eeuwigdurende strijd die nooit beslecht wordt.

De mens wordt steeds kwetsbaarder. In ieder geval in onze westerse samenleving. De hygiëne is zo ver doorgevoerd dat ons immuunsysteem onvoldoende wordt uitgedaagd. We zijn niet meer “hard” genoeg. Lichamelijke weerstand wordt verder uitgehold door stress en luchtvervuiling. Tegelijkertijd ontwikkelen bacteriën die weerstand juist wel.

Nee, de gevaarlijke vreemdeling heet niet Godzilla maar Klebsiella. We worden niet aangevallen door geniepige reuzenkakkerlakken maar door MRSA en EHEC. De grote held is dan ook niet Will Smith maar de onbekende wetenschapper die in zijn laboratorium op zoek is naar antwoorden tegen het microtuig.

vrijdag 5 augustus 2011

Bijzaken (2)

Onlangs las ik over de moorzaak aan de Huissensestraat in Arnhem. De verdachte wordt verdedigd door de raadsvrouwen Weski en Holleeder. Wat een prachtnamen voor een advocatenduo. Zou die Holleeder familie zijn van? Zij in toga en hij in gestreept pak op verjaardagsvisite bij ome Sjaak. Wie van de twee is het zwarte schaap van de familie? Goed en kwaad, twee zijden van dezelfde medaille. Collega Weski mag er ook zijn, een naam die klinkt als een klok. Holleeder en Weski, een titel voor een nieuwe politieserie. Elke zaterdagavond om kwart voor twaalf op Nederland 1.

Wat las ik nog meer? Oh ja: ‘Das wil oude leefgebied op Rhederhof terug’. De dassen sloegen begin deze eeuw op de vlucht voor asielzoekers die dassenland kwamen bezetten. De dassen gingen zelf in asiel. Zij waren niet langer welkom. Een hekwerk sloot ze buiten. Nu willen de dassen terug. Dat blijkt uit een enquête die de stichting Behoud Landgoederen Veluwezoom onder de dieren heeft gehouden. Hoogbejaarde dassen denken met weemoed aan die goeie ouwe tijd terug. Zij hebben heimwee naar hun geboorteburcht. De stichting gaat dat beloofde land nu bij de rechter opeisen. Het is, mocht iemand dat denken, niet de bedoeling om de bouwplannen van woningcorporatie Portaal op Rhederhof te dwarsbomen. Maar dat had u natuurlijk al begrepen. Een tip voor de dassenfluisteraars: misschien hebben Holleeder en Weski nog een gaatje in hun agenda.

De mooiste komt op naam van Ben van Schaijk van de stichting Oude Begraafplaats Reinaldstraat Velp. Op dat kerkhof staat een schijndodenhuisje, een van de weinige overgebleven exemplaren. Vroeger werd iemand die dood leek, maar waarvan men dat niet zeker wist, daar een paar dagen opgebaard. Als het schijnlijk dan nog geen teken van leven had gegeven was het blijkbaar een echt lijk dat alsnog werd begraven. De stichting wil het huisje restaureren. De provincie heeft al 83.000 euro toegezegd maar er is nog meer nodig. Het huisje zou gebruikt kunnen worden voor het bijzetten van grafurnen. Ben van Schaijk daarover: ‘Dat blaast de begraafplaats weer wat leven in’. Galgenhumor. Uit Velp.

vrijdag 29 juli 2011

Bijzaken

Soms heb ik dat. Dan wordt ik geraakt door bijzaken. Door een naam, een grappige uitspraak of plaats van handeling. Zoals onlangs die brand waarbij 170.000 kippen het loodje legden. Zielig voor de kippen maar als het in Barneveld was gebeurd had ik er geen woord aan vuil gemaakt. Dan was het al lang in het diepste ravijn van mijn geheugen verdwenen. Nee, het gebeurde in Gasselterboerveenschemond. Het mannetje van de radio was er eens goed voor gaan zitten en sprak die plaatsnaam met hoorbaar genoegen en zonder enige hapering uit. Beroepstrots hè!


Ik beken het, de naam van het gat trof mij ook. Dan slaat mijn fantasie op hol en móét ik er meer van weten. Ach, waarom googlet u niet even met me mee?

Gasselterboerveenschemond is de langste aaneengeschreven plaatsnaam van Nederland. Buurman Gasselternijveenschemond wordt met één letter verschil verslagen. Andere plaatsen in de buurt zijn Gasselte, Gasselternijveen en Gasselterboerveen. Prachtig! De Drentse veenkolonie ligt pal tegen de Groningse grens bij Stadskanaal aan en heeft ongeveer veertig inwoners. Het platste platteland dat er te vinden is. Er valt geen moer te beleven. Voor uw rust kunt u in de Boerveenschemond, zoals het door ‘de monders’ wordt genoemd, uitstekend terecht.

Vindt u dat ik weer ‘ns aan het ouwehoeren ben? Wees gerust, dat klopt. Maar bedenk wel dat Gasselterboerveenschemond geen Green Vellie-wethouder, geen zondagsopenstelling, geen stadsmanager en geen studiereizen naar New York nodig heeft om zichzelf op de kaart te zetten. De Drenten kunnen prima zonder die poespas. Heerlijk die eenvoud. Het gehucht is tot ver over de provinciegrenzen bekend. Nu zelfs aan de boorden van de IJssel.

Dat vraagt om nader onderzoek. Ik denk dat ik zelf maar ‘s op studiereis ga. Zo’n belangrijke missie kan ik niet aan studenten overlaten. Weet je wat, ik maak er gelijk een zondagsuitje van. Het is toch pokkenweer. Broodjes en koffie mee. Doe ik mijn vrouw ook weer eens een plezier. Ik hou u natuurlijk op de hoogte. En ook al regent het pijpenstelen: u krijgt van mij de zomerse groeten. Uit Gasselterboerveenschemond!

vrijdag 22 juli 2011

Privacy

Nederland is kampioen telefoontappen, camera’s langs de snelweg houden u in de gaten en uw surfgedrag wordt intensief gevolgd. U wordt zelf ook ingeschakeld. Net als de buurman. Bel de kliklijn als u iets verdachts heeft waargenomen. Help de politie met Burgernet. Waag het niet om een sigaretje aan de bar op te steken. Ook niet als de cafébaas en de gasten dat prima vinden. Binnen tien minuten staat een rechercheur van de Voedsel en Waren Autoriteit aan de toog om zowel u als de kroegbaas op de bon te slingeren. Da’s toeval denkt u? Niks daarvan, de kroegspion heeft toegeslagen. En mysterie-shoppers en mysterie-guests checken of bedrijven en instellingen zich aan de regels houden.

Het klinkt allemaal redelijk maar waar houdt die redelijkheid op? Waar ligt de grens tussen bescherming en bedreiging? Merken we pas dat die scheidslijn is overschreden als het te laat is?

In deze informatiemaatschappij staat de privacy toch al onder druk. Neem nou het Electronisch Patiëntendossier. Het project is afgeschoten maar ik ben er zelf nog niet uit of zo’n EPD nu een zegen dan wel een vloek is. Ik neig naar het laatste. Voorstanders roemen de voordelen. Uw medische gegevens zijn overal in Nederland beschikbaar en in geval van nood kan belangrijke tijdwinst worden geboekt. Tegenstanders wijzen op verdere uitholling van de privacy en misbruik van gegevens. Dat laatste is zeker niet denkbeeldig. Beveiliging hangt af van de zwakste schakel en dat is nog steeds de mens. Misbruik van data door commerciële partijen ligt al snel op de loer. En voor een overheid is er altijd wel een reden te vinden om ondanks alle garanties toch een kijkje in uw dossier te nemen.

Gelukkig wordt de overheid zich langzaamaan bewust van de gevaren. Het patiëntendossier is slechts een voorbeeld. Er zijn er nog wel meer. En ik wil u geen angst aanjagen. We leven niet in een totalitaire staat. U kunt vrijelijk uw mening uiten en na kritiek op de overheid wordt u niet door gleufhoeden van uw bed gelicht. Maar het kan nooit kwaad daar even bij stil te staan.

vrijdag 15 juli 2011

Intermezzo

De afgelopen jaren werden enkele verzorgings- en verpleeghuizen in de omgeving herbouwd. Casa Intermezzo aan de Broekstraat in Velp bood sinds 2005 tijdelijk onderdak aan de bewoners van die instellingen. De bewoners van de Ulenpas, de seniorenflats aan de overkant van de straat, zagen zich door de komst van de Casa ernstig beknot in hun woongenot. Hun verzet mocht echter niet baten. Innoforte, de eigenaar van de Casa, kreeg een vergunning om de Casa tot november 2010 te laten staan. Door problemen bij de nieuwbouw van Regina Pacis, de laatste huurder, gunde de gemeente Rheden de Casa zelfs respijt tot 2011.

Nu gaat het gerucht dat Innoforte nog enkele jaren de bewoners van het Velpse Lorentzhuis in de Casa wil huisvesten. Ik geloof er tittel noch jota van.

In 2007 meldde een rapport van het College bouw zorginstellingen dat de initiatiefnemer van de Casa uitging van een gebruiksduur van ongeveer 10 jaar. Die bewering werd door de bestuurder van Innoforte, dhr Cools, vakkundig ontzenuwd. Hij zei toen: ‘De Casa is demontabel en kan relatief eenvoudig worden afgebroken en elders weer opgebouwd. De Casa kan verkocht worden aan het College bouw zorginstellingen. Er zijn gegadigden genoeg die de Casa willen overnemen. Ook is er een terugkoopregeling. Het huurcontract met Insula Dei loopt af in september 2008. Daarna neemt Regina Pacis haar intrek. De termijn voor Regina Pacis loopt af in september 2010. Daarna wordt de Casa gedemonteerd.’ en ‘Voor de nieuwbouw van het Lorentzhuis wordt een oprolscenario toegepast. De bouw wordt in fasen gerealiseerd waardoor telkens een deel van het Lorentzhuis bewoonbaar is. Bovendien is een opnamestop voor het Lorentzhuis ingesteld. De bewoners hoeven na november 2010 dus niet in de Casa te worden ondergebracht.’

Denkt u nu werkelijk dat een gerespecteerd bestuurder van een gerenommeerde zorginstelling zijn woord breekt? Spoort u wel? Ik weiger zoiets tot mij te nemen. Kom op zeg! Zo’n man zet zijn geloofwaardigheid echt niet op het spel. De bewoners van de Ulenpas hoeven zich dan ook geen enkele zorg te maken. Het is maar een gerucht. Niet meer dan een intermezzo.

vrijdag 8 juli 2011

Zondag

Niet dat ik principieel tegen uitbreiding van de zondagsopenstelling ben maar de Rhedense raad heeft wel een vreemde manoeuvre gemaakt en vooral goed geluisterd naar de grootgrutters. De lokale winkeliers, vooral de VVD- en D66-stemmers onder hen, hebben het gemeentebestuur gekregen wat ze verdienen. Voortaan kunnen ze ook op zondag aan de bak. Het hoeft niet persé maar als ze niet weggedrukt willen worden door de grote winkelketens zullen ze wel moeten. Of de kleine jongens moeten één front vormen en op zondag allemaal de deur op slot houden. Dan sterft dit initiatief een vroege dood.

Ons, brave huisvaders, is ook een kunstje geflikt. Onze laatste verdedigingslinie “De winkels zijn dicht” is doorbroken. Voortaan moeten wij ook op zondag rekening houden met vragen als “De koffie is op. Haal jij ’t even? “ Geen houden meer aan. Het is gedaan met de rust.

Het is allemaal een kwestie van ambitie. Je bent niet voor niks lid van de VVD, D66 of de PvdA. Je wilt immers omhoog. Om op te klimmen moet je dan wel bij de partijbonzen in het vizier komen. Dan schurk je gezellig aan tegen de Commissaris van de Koningin of de minister als ze Outdoor Gelderland met een bezoek vereren. Dan neem je “gedurfde” besluiten en buig je diep voor het grootkapitaal. Dat daarbij het belang van de kleine winkelier, de hardwerkende middenstander die op jou heeft gestemd, in het gedrang komt is jammer, een gepasseerd station. In jouw dromen ben je al veel verder. Dan zie je jezelf in het provinciehuis, als wethouder van een grote gemeente, omhangen met een flonkerende burgemeestersketting of op het Haagse of Brusselse pluche.

Geloof me, vanaf 17 augustus kunt u iedere zondag over de koppen lopen. Drommen toeristen overspoelen de winkelstraten. Omringende plaatsen stromen leeg. Iedereen komt bij ons inkopen doen. De lokale economie krijgt een geweldige boost. En het is voor het goede doel, een glanzende carrière voor briljante politici.

Naar verluidt is het gemeentehuis voortaan eveneens op zondag geopend. BenW en de raad houden dan ook hun vergaderingen. Wel zo logisch in deze nieuwe economie. Toch?

vrijdag 1 juli 2011

Vertrouwen

Ik ben een beetje landerig. Ik heb geen zin om opnieuw uit te weiden over nieuwe Europese dwaasheden. Dat komt later wel weer. Van het Rhedense bezuinigingsfront ook weinig nieuws. De bezuinigingen volgen de stand van de barometer. Het zomert op dit moment. Rheden hoeft nog maar 1 miljoen euro te bezuinigen. Dat is nog ’s wat anders dan de eerdere ramingen. Die varieerden van 4 tot 6 miljoen. Er gloort hoop voor de bibliotheek, de WMO en het zwembad. Maar dat kan zo weer veranderen. Prinsjesdag moet duidelijkheid brengen. Verder is er niks zinnigs over te zeggen.

De bomenoorlog brengt nog enige fleur aan het bestaan. De strijd van de 27 belangenorganisaties tegen het afschaffen van de kapvergunning laat ’n paar dingen zien. En dan heb ik het niet over die vergunning alleen. Die wordt vrijwel nooit geweigerd. Dat is een papieren tijger, overbodige regelgeving die alleen maar geld kost en niemand iets oplevert. Persoonlijk ben ik dan ook voor het afschaffen van die vergunning. Maar ja, dan moet je wel vertrouwen in de gemeente hebben. En daar ontbreekt het niet alleen bij mij aan. Het verzet is bang dat de gemeente de kapvergunning vooral afschaft om zichzelf een vrijbrief voor kaalslag te geven.

Anders gezegd: de organisaties vertrouwen de lokale overheid voor geen cent. En als het over vertrouwen gaat dan zijn we al gauw voorbij het afschaffen van de kapvergunning alleen. Dan gaat het veel dieper. Daar zouden het college en de raad zich nog het meeste zorgen over moeten maken.

Nog ’n punt. Verzet verbroedert. Niemand is tegen bomen. Een prachtig onderwerp waarover je het met de buren, met de wijkbewoners, met alle organisaties samen veilig eens kunt zijn. Waarover je gloeiend van verontwaardiging je stem kunt verheffen. Een ideale mogelijkheid om de buitenwereld te laten zien dat je kunt samenwerken. En dat is precies de andere boodschap van de belangenorganisaties. Eendracht maakt macht.

Eens kijken hoe het college en de gemeenteraad dit varkentje gaan wassen. Welke kronkel ze daarvoor bedenken. De verkiezingen zijn nog ver weg maar je kunt maar beter iedereen te vriend houden nietwaar?

vrijdag 24 juni 2011

Theseus


Volgens de mythologie was Europa een prinses uit Phoenicië (de oostkust van de Middellandse zee). Toen het oog van de Griekse oppergod Zeus op haar viel werd hij op slag verliefd. Hij nam de gedaante aan van een vriendelijke witte stier die de nietsvermoedende deerne uitnodigde op zijn rug plaats te nemen. Zeus zwom vervolgens in één ruk naar Kreta waar hij haar tot zich nam. Zij baarde drie zonen waaronder Minos, heerser van Kreta. Minos bouwde een uitgestrekt doolhof, het labyrint, waaruit niemand kon ontsnappen. Daar hield hij de Minotaurus, een afschuwelijk huisdier dat leefde van mensenvlees. Schatplichtige vazalstaten moesten ieder jaar beurtelings zeven jongens en zeven meisjes leveren die het labyrint werden ingejaagd om als voedsel voor de Minotaurus te dienen. De held Theseus maakte een einde aan het schrikbewind. Hij doodde, met de hulp van een van de dochters van Minos, het monster.

De geschiedenis herhaalt zich. De Griekse erfgenamen vertolken daarin zowel de rol van Zeus als van Minos. Voor goden is dat geen probleem. Europa is opnieuw ontvoerd en verkracht. Met behulp van geslepen adviseurs van grote internationale banken heeft Griekenland Europa verleid. De Grieken hebben ook een nieuw labyrint geschapen: hun financiële boekhouding. Dat doolhof wordt bewaakt door de Griekse euro. De vraatzucht van dit ondier kent geen grenzen. Het beest zet zijn tanden met genot in zijn Europese broeders en zusters. Enkelen zijn al tot op het bot afgekloven. De goden van de moderne Olympus, de Europese Centrale Bank in Frankfurt, blijken valse goden. Machteloos! Net als hun hogepriesters, de ministers van Financiën van de eurolanden.

De Griekse schuld nadert de 350 miljard euro. Het land heeft de laagste kredietwaardigheid ter wereld. De regeringen in de eurozone zien zich gedwongen het Griekse gedrocht te blijven voeden. Verder is niemand nog bereid om ook maar één cent aan de Grieken te lenen. Rente en aflossing zijn niet meer op te brengen. Dat geld komt nooit meer terug. En dat weet minister De Jager, de hogepriester van de Haagse tempel, donders goed.

Waar is de held die het labyrint ingaat en het duivelsgebroed verslaat? Die een einde maakt aan de gijzeling van Europa door de Griekse sjoemelaars. Met of zonder hulp uit Athene. Waar is de nieuwe Theseus?

vrijdag 17 juni 2011

Stammenstrijd

Een woordvoerder van het Rhedense ministerie van Verzanding en Boerenbreidel laat weten dat de vergunning om de kapvergunning af te schaffen klaar ligt. De verwachte opbrengsten worden geschat op 600.000 centen. Die zijn benodigd voor de hoedjesdag van de Prix de Wingerd, het jaarlijks terugkerende riddertournooi ter ere van onze geliefde Opperste Leider*.


De opstand tegen deze plannen duurt nu al maanden. Zwarte rookwolken boven de dorpen langs de IJssel laten zien dat de strijd nog lang niet is beslecht. Integendeel, de schermutselingen breiden zich uit en nemen in hevigheid toe. Vluchtelingen melden dat het Hoge College van de Rhedense Federatie alle gezagsgetrouwe burgers heeft opgeroepen zich naar de Ivoren Toren in De Steeg te begeven om een schild te vormen tegen de ‘huiveringwekkende lafhartige aanvallen van de 27 vendels’.


Federale elitetroepen bevechten, gewapend met bijl en zaag, iedere boom die zich buiten waagt. Bomen die zich volgens de uitzonderingslijst niet kunnen identificeren gaan tijdens de rooicampagnes genadeloos voor de bijl. Straat voor straat, dorp voor dorp. Elke vorm van verzet wordt onder het snerpende gierende gejank van kettingzagen de kop ingedrukt. Om verdere tegenstand te ontmoedigen worden hout en blad ter plekke verbrand en verkoold*.


De opstandelingen verzetten zich fel. Een zegsman van de Dierense Heideroosjes laat weten dat zijn compagnie tot het bittere einde zal strijden voor iedere boom langs weg en laan. Commandanten van de Daalhuizer Kastanje, de Steegse Moeraseiken en het Revolutionair Comité onderstrepen zijn woorden. Zij vechten vastberaden door: vóór het behoud van de kapvergunning, tégen de kaalslag van Rhedens dreven. De strijdkreet van de rebellen ‘Geen boom de deur uit zonder vergunning’ laat daar geen misverstand over bestaan.


Bemiddelingspogingen door de Raad van Watjes zijn mislukt. Onder de afgevaardigden heerst grote verdeeldheid over de te volgen koers. Externe deskundigen hebben daarom opdracht (kosten 1,5 miljoen) gekregen met een vredesvoorstel te komen. Het rapport dat eind deze maand onder de titel “De Kool en de Geit” wordt verwacht moet de basis leggen voor een staakt-het-vuren. Verdere onderhandelingen zullen vervolgens tot een duurzame vrede moeten leiden. De clanoudste van Zilveren Dorp in het Groen heeft echter al verklaard zich niet neer te leggen bij amputatie van welke tak van zijn stam dan ook. ‘Zilver en Groen zijn één en blijven één’ verklaarde hij dreigend. Daarmee is alle hoop op een spoedige beëindiging van de vijandelijkheden de bodem ingeslagen.


*Niet in de papieren versie opgenomen. M'n woordenquotum was op.  

vrijdag 10 juni 2011

Op gang


Zo, ik heb mijn vakantie achter de rug. Drie weken lanterfanten aan de Spaanse costa. Even geen internet, Twitter of mail. Wel boeken lezen en samen met vrouw en zoon genieten van de zon en de rust. Heerlijk. Alle waarschuwingen over het inbrekersgilde indachtig leek het me verstandig om dat niet vooraf op internet of in m’n column te melden. Maar ik werd al snel gemist. M’n mailbox stroomde vol met vragen. Mensen kwamen zelfs aan de deur om te vragen waar ik uithing. Wat is er loos? We horen of zien al ’n tijdje niks van je? Geen column en op je weblog Politiek Rheden is ook al niks te zien. Hartverwarmend allemaal. Mea culpa beste mensen! Ik was er gewoon even tussenuit. Volgende keer geef ik een kattebelletje. Ik beloof ‘t.


Goed, ik heb ’t gehad. Zo op het oog is er niet veel veranderd. Het kabinet Rutte is druk doende met de afbraak van de laatste resten van de verzorgingsstaat terwijl de Nederlandse miljarden richting Zuid-Europa stromen. Ik ben met de nodige reserves altijd voorstander van Europa geweest. Ik zag één Europa als noodzaak in een snel veranderende wereld met nieuwe grote spelers. Maar zoals het nu gaat valt het dubbeltje de andere kant op. De nadelen worden rap groter dan de voordelen. Het onbeschaamde gedrag van staten aan de randen van Europa die vooral uit zijn op de vleespotten van Brussel irriteert me mateloos. En dat geldt ook voor de telkens weerkerende zalvende geruststellingen uit Den Haag. Wanneer staat Nederland eens op en stelt zich echt teweer tegen het Brusselse bureaucratische gedrocht? Wanneer neemt Nederland het heft in eigen hand? Kortom, wanneer komt de Nederlandse burger weer op de eerste plaats?


Terwijl de door Nederlanders opgehoeste belastingcenten in een bodemloze europut verdwijnen, hakt Den Haag meedogenloos op de laatste sociale voorzieningen in. Minister van onheil Donner probeert een groot deel van die bezuinigingen op het bord van de gemeenten te schuiven. Het valt me mee dat de Rhedense raad (behalve de VVD) zich tegen het bestuursakkoord tussen rijk en gemeenten heeft gekant. Tegen het advies van het door de VVD gedomineerde college van B&W in.


Verder gaat alles z’n gangetje. De Rhedense bezuinigingssoap stevent af op een verlenging. Actiegroepen, belangenverenigingen en columnisten hebben voorlopig dus nog genoeg omhanden. Dank daarvoor.

vrijdag 13 mei 2011

Agnes, gordt je aan!


Een jaartje na de raadsverkiezingen vallen de bestuurders als rijpe appelen uit de boom. Zowel in Arnhem als in Brummen hield een van de wethouders het voor gezien. Ze konden het niet aan en namen de kuierlatten. Althans dat is de officiële lezing. We zullen er wel niet achterkomen wat de echte reden voor hun vertrek was.


In Doesburg scoorde de politiek een voltreffer. D66-wethouder Frans Hofman ging voor de bijl. In rapport “overschrijding krediet revitalisering van de wijk Noordelijk Molenveld” wordt de vloer aangeveegd met zo’n beetje alle bij het project betrokkenen. De opknapbeurt voor de wijk was financieel volledig uit de klauw gelopen: 2,1 miljoen euro tekort. Op een begroting van 2,8 miljoen is dat een overschrijding van 75%. Hofman stond erbij en keek ernaar. Geen grip op de gang van zaken en het was hem even ontschoten de raad tijdig over het dreigende tekort te informeren.


Hij kreeg een motie van wantrouwen aan zijn broek die door een raadsmeerderheid werd aangenomen. Normaal gesproken stapt een bestuurder dan uit zichzelf op. Soms is dreigen met zo’n motie al voldoende. Zo niet wethouder Frans. Hij legde de motie naast zich neer en dacht daar mee weg te komen. Niet zo slim van Frans. Hij begreep niet dat hij als politiek verantwoordelijke daarvoor de prijs moet betalen.


De Doesburgse raad nam zichzelf serieus en ondernam een, voor zover ik weet, unieke stap. Ik had nog nooit gehoord van een motie van ontslag maar Frans viel die eer te beurt. Hij werd weggejaagd. Met pek en veren. Officieel ontslagen door de raad. Doesburg hoeft niet te treuren. Met zoveel onbenul gaat geen groot politiek licht verloren.


Een grijsgedraaide plaat. Project, te optimistische begroting, gebrekkige controle van project door college, gebrekkige controle van college door raad, budgetoverschrijding, onderzoek en bestuurder weg. Dan worden er lessen ‘geleerd’. Scholing achteraf, mosterd na de maaltijd. Politici blijken ook nog eens hardleers. Na een volgend drama moet dezelfde lesstof opnieuw worden behandeld.


Het tekort komt op 180 euro per Doesburgs hoofd, baby’s en grijsaards inbegrepen. Nog niet zoveel als de Rhedenaren kwijt zijn voor het luchtkasteel van Dieren maar de Hanzeaten zijn aardig op weg. De SP mag achteraf blij zijn dat haar verzet tegen de verkoop van de NUON-aandelen mislukte. In ieder geval voor Doesburg. De NUON-buffer (13 miljoen) houdt het artikel-12-spook op afstand.


D66 had op het moment van schrijven nog geen opvolger voor Hofman. De partij bezet slechts één van de vijftien Doesburgse raadszetels. Samen met de Stadspartij (3 zetels) en de SP (4 zetels) vormt zij de regerende coalitie. Die krappe meerderheid is weg als D66 daaruit stapt. Dat zou me niet verbazen. De Stadspartij was medeverantwoordelijk voor het wegsturen van Hofman. D66 heeft dus nog een appeltje met de coalitiegenoot te schillen. Ook de SP moet op haar hoede zijn. Als de oppositie het aanlegt met de Stadspartij dan valt het tomaatrode bolwerk aan de IJssel.


Agnes! Laat je dat over je kant gaan? Kom op, ten strijde! Nog één keer.

vrijdag 6 mei 2011

Herdenken

Ik heb vaak een grote mond. Hier, in mijn columns en op mijn blog. Zou ik nou ook zo’n held zijn als ik in Afrika of Azië was opgegroeid? Zou ik een van die mensen zijn die, zoals in Libië, Jemen of Syrië, bereid zijn hun leven voor vrijheid en democratie te geven? Zou ik het Chinese regime durven bekritiseren als ik in Tibet of Sjanghai was geboren? Zou ik me juist aanpassen en wegduiken? Of misschien zelfs meeheulen met de onderdrukkers?

Ik heb geen flauw idee. Je leert jezelf pas goed kennen als je in een situatie komt die echte moed vereist. Die moed wordt nu vertolkt door de massa’s die in de Arabische wereld de straat opgaan. Mensen die leven en bloed geven in een poging hun dictators te verdrijven. En als dat al lukt, zoals in Tunesië en Egypte, is het afwachten waar het toe leidt. Komt daar echt meer vrijheid of is het slechts een aflossing van de wacht?

Degenen die de Tweede Wereldoorlog bewust hebben meegemaakt weten hoe zij zich gedroegen onder een schrikbewind. Keken ze opzij of durfden zij zich te verzetten? Velen van ons kennen alleen de verhalen. Latere generaties zijn verwend en we kunnen ons nauwelijks meer voorstellen hoe het is om onder tirannie en terreur te leven. We lezen de krant, kijken hoe het bloed van het televisiescherm spat en nemen nog ’n borrelnootje.

Wij zijn en blijven groepsdieren. Alleen samen en onder sterke leiding konden we overleven, ons voortplanten en ons ontwikkelen. Dat laatste is tevens onze grootste bedreiging. Toen we leerden wapens te maken werden die niet alleen gebruikt voor de jacht maar ook om elkaar de hersens in te slaan. De knots trof zowel de hersenpan van de vijand als die van onwelgevallige elementen binnen de eigen groep. De knots is vervangen door de tank, het geweer en de raket en we roeien elkaar op steeds grotere schaal uit.


Ik maak me geen enkele illusie. De mens is een product van zijn genen en de omstandigheden. Dat kan goed uitpakken maar het kan ook de verkeerde kant uitgaan. Bij de roep om een sterke leider moet je oppassen. Voor je het weet heb je een dwingeland die jou een kopje kleiner maakt omdat jouw smoelwerk hem niet bevalt.


Daarom kan de waarde van de democratie, hoe krakkemikkig die ook is, niet genoeg benadrukt worden. Laten we ons gelukkig prijzen met een samenleving waarin we zelf kunnen bepalen wie er aan het roer staat.


De Tweede Wereldoorlog heeft miljoenen mensen het leven gekost. Als kanonnenvoer vermalen op de slagvelden, onder bommen bedolven of simpelweg ausradiert omdat ze in de verkeerde wieg waren geboren.
Sommigen hadden de moed in verzet te komen. Zou ik dat ook durven? Of zou ik wegkijken?


Ik weet ’t niet. Ik weet wel dat ik dankzij hen dit stukje kan schrijven. En dat u dit mag lezen.


Koester de vrijheid. Zij betaalden daarvoor de hoogste prijs. Laat ze niet voor niets gestorven zijn.

vrijdag 29 april 2011

Bloeddruk

Marijke van Haaren, de gedeputeerde die aan het hoofd stond van het gesjeesde Hart van Dieren, heeft nauwelijks aan haar stutten getrokken of Rheden toont weer ambitie. Dat gaat op traditionele wijze. Voor de Traverse Dieren wordt een tonnetje uit de schatkist gegrabbeld om alle oude documenten door een adviesbureau samen te laten vatten in een verse stapel papier.

Hooggeëerd publiek. De voorstelling gaat beginnen. Een nieuw spektakel van notities, structuurvisies, verkeerscirculatieplannen, alternatievenstudies, inspraakverslagen, enquêtes, rondetafelgesprekken, raadsvoorstellen, klankbordgroepen, quick-scans, presentaties, ateliers, haalbaarheidstudies, communicatieplannen, samenwerkingsovereenkomsten, peilingen, gebiedsontwikkelingsplannen en informatiebijeenkomsten. We trappen af met een ambitiedocument.

Als je alle stukken over Hart van Dieren en de Traverse op een hoop gooit krijg je ’n berg papier waar het gemeentehuis onder verdwijnt. Het Dierense circus heeft miljoenen gekost maar er is nog geen korrel zand verplaatst. En ik ben bang dat er nog vele miljoenen méér in de productie van papier wordt gestoken zonder enige garantie op resultaat.

In 2005 zat ik in de raad. Ik was fractievoorzitter van Leefbaar Rheden. Wij waren lid van de coalitie die aan de macht was en leverden een wethouder voor het college. In een poging grip op het project te krijgen diende ik voorstellen in voor strikte controles. Ik vreesde grote overschrijdingen en die wilde ik zien te voorkomen. Mijn suggesties werden door de raad van tafel geveegd. Daarop trokken wij ons terug uit de coalitie. Onze wethouder Hermens, een prima bestuurder, moest toen natuurlijk aftreden. Hij was, buiten zijn schuld, het allereerste politieke slachtoffer van Hart van Dieren.

Eind 2007 kwamen de tekorten boven water en donderde het project in elkaar. In opdracht van de in 2006 aangetreden raad (zonder mij, ik was niet herkozen) werd een onderzoek naar de oorzaken uitgevoerd. Maar zelfs in dat Lysias-rapport werd geprobeerd mijn eerdere waarschuwingen onder het tapijt te vegen. Ja, er werd lering getrokken, lessen voor de toekomst die moeten voorkomen dat iets dergelijks nog eens zou gebeuren. Ik geloof geen bal van al die goede voornemens.

De enige die toen de consequenties trok was PvdA-wethouder Wilschut. Hij hield de eer aan zichzelf. De overigen, bestuurders en politici, deden of hun neus bloedde. Het hele zooitje bleef gewoon zitten. Gelukkig staat de tijd niet stil. De meeste hoofdrolspelers, inclusief Van Haaren, zijn inmiddels van het politieke toneel verdwenen. In Rheden zit alleen de burgemeester nog in het zadel.

Laten we ook niet vergeten hoeveel ellende er over de bewoners van het plangebied is uitgestort. Ellende over mensen die uit hun huis werden gejaagd. Of over degenen die dachten dat hun mening enig gewicht in de schaal legde. Betrokken burgers die al hun energie en tijd in het project staken maar zich na alle teleurstellingen totaal gedesillusioneerd van de overheid afkeerden. Ach, laat ik maar ophouden. Beter voor m’n bloeddruk!

Een ding staat vast. Van de miljoenen die door het afvoerputje zijn gespoeld hadden we tot in lengte van jaren het zwembad én de bibliotheken open kunnen houden.