Ik ontken het niet. Voortdurend hoor ik om me heen: “Makkelijk toch, dan kan ik mooi op zondag m’n boodschappen doen. Op het moment dat ik daar zin in heb.” Natuurlijk dient dat het gemak maar op de vraag of ze zelf zo graag op zondag zouden willen werken kwamen aanzienlijk minder enthousiaste reacties.
De afgelopen decennia is de kleine middenstand al goeddeels uit de dorpskernen verdreven, soms zelfs helemaal verdwenen. Moeten we de laatste bakker en de laatste slager inruilen voor de eenheidsworst van de grote winkelketens? Het is net politiek. Je krijgt waar je om vraagt: winkelstraten die door heel Nederland inwisselbaar zijn. Willen we dat?
Het argument “Vrijheid, blijheid. De winkelier mág zijn winkel open doen, hij hóéft niet” vertelt maar een deel van het verhaal. De kleine ondernemer kan kiezen uit twee kwaden: werken op zondag of verlies aan omzet. Fijne vrijheid.
De lokale middenstander en het winkelpersoneel hebben mijn sympathie. De bakker, de slager, de visboer, de groentenman, de tabakshandelaar, de kaasboer, de drogist, de slijter en de tijdschriftenhandelaar die zich al de hele week uit de naad werken. En niet te vergeten het winkelpersoneel dat moeilijk kan weigeren op zondag te werken. Ook als dat volgens CAO niet verplicht is. Nog zo’n schijnvrijheid.
Maar ja..het gemak dient de mens. En consumeren zullen we. Op elk gewenst moment.
