De bus was van het Gemeentevervoerbedrijf
Arnhem of van de Gelderse Tramweg Maatschappij, water kregen we van Waterleidingmaatschappij
Gelderland, de elektriciteit werd geleverd door de Provinciale Gelderse
Electriciteits Maatschappij, de woningcorporatie heette St. Joseph en het
ziekenhuis stond bekend onder de naam St. Elisabeth Gasthuis, Diaconessenhuis
of Ziekenhuis Velp. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Degelijke instellingen waarvan
iedereen wist waar ze voor stonden. In het proces van marktwerking en
schaalvergroting werden ze weggevaagd en opgeslokt. De zorg voor de burger werd
uitbesteed aan marktwerking, privatisering en schaalvergroting. Nu kijken we aan
tegen giganten met kekke fantasienamen, bedacht door dure reclamejongens. De goeroes van de vrije markt beloofden ons
betere en goedkopere producten. De visionairs van de schaalvergroting, vaak
dezelfde figuren, beloofden ons de
hemel. We hebben gezien waar het op is
uitgedraaid. De gevallen waarin het werkt zijn op de vingers van één hand te
tellen, de uitzonderingen die de regel bevestigen. In het gunstigste geval
kregen we wat we al hadden. Veel te vaak was er sprake van mismanagement en
corruptie. Het ene schandaal volgt op het andere. Enfin, laat ik er niet
over uitweiden. De voorbeelden liggen voor het oprapen.
In de nevel van
marktwerking en schaalvergroting verdween ook de SWR, de Stichting Welzijn
Rheden. Het welzijnswerk werd op afstand
gezet, de geitenwollensokkendragers omgeturnd tot ondernemers die hun
waar voortaan zo goedkoop mogelijk moesten aanbieden. Groter en groter werd het
allemaal. Met de kinderopvang als commerciële fundering. De naam was de kers op
de taart. Carion: Welzijn dat klinkt als een klok.
Ik denk dat we de
oorzaak van het faillissement van Carion niet zozeer bij het management moeten
zoeken. Die werd het commerciële mijnenveld ingejaagd door een marktminnende overheid.
In de kern is het de schuld van diezelfde overheid die maatschappelijke diensten
ziet als waren op een oosterse markt. Afdingen tot op de laatste cent. Er zijn immers
altijd wel kooplui te vinden die er minder voor vragen. Of, nog veel goedkoper,
gewoon geen waren meer afnemen. En dan tranen met tuiten huilen als een van de
kooplieden omvalt? Dat kunnen alleen maar krokodillentranen zijn.
