Ook werden de Griekse schulden afgewaardeerd. Een papieren exercitie die weinig voorstelt. De banken hielden er toch al rekening mee. Nu moeten ze het alleen nog officieel in de boeken schrijven. Voor de Grieken biedt het nauwelijks soelaas. Die blijven zitten met een staatschuld die nog steeds niet te betalen is.
Over de derde maatregel, het verstevigen van toezicht op de huishoudboekjes van de eurobroeders, hoeven we het eigenlijk niet eens meer te hebben. Europa heeft meermaals bewezen dat dit soort afspraken alleen in goede tijden worden nageleefd. Als het even tegenzit, blijken ze vooral van elastiek.
De Big Bazooka lijkt wel op dat roze stukje kauwgom uit de jaren vijftig. Daar was de smaak na twee keer kauwen ook van af. De kauwgom was verpakt in Bazooka Joe, een flauw stripverhaal. Net als de euro-Bazooka van het duo Merkozy.
De Griekse premier Papandreou geloofde er ook niet in. Hij was ’t zat om als een hond pootjes te komen geven in Berlijn en Parijs. Krap ’n dag na de Big Bazooka gooide hij de knuppel in het hoenderhok. Zijn voorstel voor een referendum trof veel beter doel dan alle bazooka’s bij elkaar. Hij doorbrak er de impasse in eigen land mee. In de kettingreactie die volgde durfden politici eindelijk de woorden ” exit Griekenland” in de mond te nemen en de harlekijn uit Italië werd verbannen. De Romeinse snoeshaan mag voortaan alleen nog pronken op zijn bunga-bunga feestjes.
Het taboe rond opsplitsing van de eurozone brokkelt af. Een goede zaak. Afscheid van de euro in zijn huidige vorm zal pijn doen maar dat is nog altijd beter dan de chronische aandoening waar de munt nu aan lijdt. Die is sowieso fataal.
