Goed, ik heb ’t gehad. Zo op het oog is er niet veel veranderd. Het kabinet Rutte is druk doende met de afbraak van de laatste resten van de verzorgingsstaat terwijl de Nederlandse miljarden richting Zuid-Europa stromen. Ik ben met de nodige reserves altijd voorstander van Europa geweest. Ik zag één Europa als noodzaak in een snel veranderende wereld met nieuwe grote spelers. Maar zoals het nu gaat valt het dubbeltje de andere kant op. De nadelen worden rap groter dan de voordelen. Het onbeschaamde gedrag van staten aan de randen van Europa die vooral uit zijn op de vleespotten van Brussel irriteert me mateloos. En dat geldt ook voor de telkens weerkerende zalvende geruststellingen uit Den Haag. Wanneer staat Nederland eens op en stelt zich echt teweer tegen het Brusselse bureaucratische gedrocht? Wanneer neemt Nederland het heft in eigen hand? Kortom, wanneer komt de Nederlandse burger weer op de eerste plaats?
Terwijl de door Nederlanders opgehoeste belastingcenten in een bodemloze europut verdwijnen, hakt Den Haag meedogenloos op de laatste sociale voorzieningen in. Minister van onheil Donner probeert een groot deel van die bezuinigingen op het bord van de gemeenten te schuiven. Het valt me mee dat de Rhedense raad (behalve de VVD) zich tegen het bestuursakkoord tussen rijk en gemeenten heeft gekant. Tegen het advies van het door de VVD gedomineerde college van B&W in.
Verder gaat alles z’n gangetje. De Rhedense bezuinigingssoap stevent af op een verlenging. Actiegroepen, belangenverenigingen en columnisten hebben voorlopig dus nog genoeg omhanden. Dank daarvoor.
