Bijna 70 jaar na de grootste moordpartij uit de
geschiedenis is een discussie losgebarsten over het al dan niet voordragen van
het gedicht “Foute keuze” bij de Nationale Dodenherdenking. Een gedicht van een
jongen over zijn oudoom die bij de Waffen-SS ging. Foute keuze? Vond oudoom dat
zelf ook? We zullen het nooit weten. Hij loste op in de bloedige nevelen van de
krijg.
Terwijl herinneringen aan de verschrikkingen van de
Tweede Wereldoorlog vervagen groeit het begrip voor de beulen. Daders worden zo
tot slachtoffer.
Ik zag laatst een documentaire waarin enkele van die
figuren optraden. Broze bejaarden met harde versteende zielen. Zonder een
greintje compassie met de slachtoffers van de naziterreur.
Op 4 mei herdenken we de slachtoffers van dat monsterlijke
regime. Bij miljoenen werden joden, zigeuners, homo’s, gehandicapten en andere “Untermenschen”
afgemaakt. Als ratten, als ongedierte, als slachtvee werden zij de wagons en de
gaskamers ingedreven, doodgeknuppeld en gemarteld door sadisten, met een
nekschot in door henzelf gedolven graven geflikkerd of opgeknoopt aan een touw
met een bordje om hun nek met daarop de tekst van hun wandaad: “Ik ben geboren”.
Ausradiert! Door foute mannen met een doodskop als totem.
Degenen die de moed hadden zich tegen de moordmachine te
verzetten werden neergeknald. Tientallen miljoenen werden op het slagveld over
de kling gejaagd. Miljoenen mannen, vrouwen, kinderen en bejaarden, mensen die
niemand een strobreed in de weg hadden gelegd, werden gecremeerd in de
bommenregens die over hen werden uitgestort. Honderdduizenden werden door
honger en ziekte weggevaagd. Uitgegumd! Mede veroorzaakt door mensen die foute
keuzes maakten.
Een foute keuze? Ja! Een pakkende tekst? Zeker! De maker
van het gedicht, een jongen van 15, valt niets te verwijten. Maar het past niet
om dat op 4 mei voor het oog van de natie voor te dragen. Dan herdenken we de verbrijzelden.
Begrip voor degenen die de moker hanteerden hoort daar niet bij.
Het Comité 4 en 5 mei heeft te elfder ure besloten het gedicht
van het programma van de herdenking af te voeren. Beetje late keuze, dat wel. Gelukkig
ook de enige juiste.
