Maar Rheden ging met de tijd mee. De integrale
raadsverslagen (te duur?) werden vervangen door een combinatie van verkorte
notulen en audioverslagen (hoezo te duur?). Dat audioverslag was slecht
doorzoekbaar, kende geregeld technische problemen en het duurde lang voor ze
werden gepubliceerd waardoor de relevantie afnam. Mensen die niet beschikten
over internet hadden er sowieso geen hout aan. Enkele jaren geleden verdwenen die
audioverslagen geruisloos, zonder enige uitleg naar de burger. Resultaat: minder
informatie en een minder openbaar, minder controleerbaar bestuur.
BenW willen de raadsvergaderingen nu live, compleet met video,
uitzenden via internet. Hardstikke goed! Maar de gemeente slaat door. Alleen
internet telt nog. De radio-uitzendingen van de raadsvergaderingen en de
gemeentepagina’s in de lokale pers verdwijnen. Daarnaast worden de raadsstukken
niet meer op papier naar geïnteresseerden gedistribueerd.
Klassieke fouten. Moderne technologie kan de communicatie
enorm verrijken. Maar het is geen volledige vervanger voor traditionele mediakanalen.
Daar is de samenleving nog lang niet aan toe. Iedere eerstejaars student
communicatie kan je dat vertellen.Een voorbeeld. Rheden is sterk vergrijsd. Veel ouderen beschikken niet over de kennis en de kunde om informatie via het internet tot zich te nemen. En er zijn meer bezwaren. Daar kom ik bij gelegenheid nog eens op terug.
Dit gemeentebestuur laat kansen om haar inwoners breed te bereiken liggen. Onder het motto “Kom de informatie maar halen. Als je dat niet kunt dan heb je pech. Brengen doen we niet meer.” wordt een groot deel van de Rhedense bevolking buitenspel gezet.
Ik sta niet alleen. Vorige week, in het radioprogramma Politiek
Rheden Live, waarschuwde Dorus Klomberg (D66) daar ook voor. Hij omschreef het treffend
als “zichzelf opsluiten in het doosje van internet”. Gelijk heeft ie. Met dit
beleid trekt de gemeente zich verder terug in haar ivoren toren, gooit deuren
dicht. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Dom, oliedom communicatiebeleid!