Vlees ontketent onze slechtste instincten. Roos Vonk, sociaal psycholoog uit Nijmegen heeft het nauwkeurig onderzocht. De aanblik van vlees zet aan tot egoïstisch, asociaal en hufterig gedrag. Proefpersonen die naar een plaatje van een biefstuk keken bleken veel egoïstischer dan degenen die een afbeelding van een boom onder hun neus geschoven kregen. Vleeskijkers voelen zich bovendien eenzamer en minder geliefd. Daarom willen ze het juist. Vlees compenseert het minderwaardigheidscomplex met superioriteitsgevoelens.
Dank je wel Roos. Een onderzoek dat de ogen opent. Alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Dat we het uitsluitend met een persbericht moeten doen en het onderzoek onvindbaar is maakt niet uit. Een kniesoor die daar op let. Roos, vegetariër en ex-voorzitter van “Wakker Dier”, heeft het zelf onderzocht. Wetenschappelijk bewijs uit onverdachte hoek. Ik durf Roos niet tegen te spreken. Vleeseters zijn asociale, egoïstische hufters. Onzekere eenzame types, gevangen in een kooi van liefdeloosheid.
En waar treffen we dat huftergedrag in z’n zuiverste vorm aan? Juist, bij de slager. U kent dat wel. Die haaibaai die niet kan wachten tot ze aan de beurt is. Dat pik ik niet meer. Voortaan breng ik mijn ellebogen tegen dat takkewijf in stelling. En als die arrogante kwal niet heel gauw plaats maakt krijgt ie een ijsbeentje. Onderweg naar mijn biefstuk veeg ik de rest van de klandizie achteloos opzij. Hier d’r mee! Yes, ik zie het helemaal voor me. Mijn superieure ego barst nu al uit z’n voegen.
Laat ik toch even dat onderzoek van de Canadese McGill-universiteit aanhalen. Daar was de conclusie dat mensen juist minder agressief worden door het zien van vlees. Maar ach, dat onderzoek zal wel door carnivoren zijn uitgevoerd.
Samengevat: vleeseters zijn bronstige, asociale, egoïstische, onzekere, eenzame, hufterige watjes. En, dat is de belangrijkste les, preken voor eigen parochie is ook buiten de kerk een wijdverbreide hobby.
