Kedengedeng

In de Randstad moet ruimte op het spoor worden gemaakt voor het spoorboekloos rijden. CDA-minister Camiel Eurlings (ja, hij zit er nog steeds) wil daarvoor het railgoederenvervoer zoveel mogelijk naar het oosten van het land verplaatsen. Het gebruik van de Betuweroute wordt opgevoerd en hij is van plan 40 tot 60 extra goederentreinen per dag over de IJssellijn te sturen.

Het verzet heeft zich georganiseerd in RONA, Regionaal Overleg Noordelijke Aftakking, een bundeling van belangengroeperingen langs de IJssellijn en de Twentelijn. Een prima club die met bezieling tegen Eurlings’ plan ten strijde trekt. De Rhedense politiek stelt zich ook redelijk eensgezind tegen die plannen op. En het is al maanden een komen en gaan van Haagse partijbonzen die zich op de hoogte komen stellen van de situatie langs het spoor.

Behalve het CDA zijn alle lokale partijen mordicus tegen de komst van extra goederentreinen. Het CDA had natuurlijk ook niet om die treinen gevraagd maar voegt zich toch naar de plannen van partijgenoot Camiel. Kwestie van partijdiscipline. De christendemocraten zoeken het daarom in maatregelen waarmee de “leefbaarheid wordt gewaarborgd”.

Dat klinkt mooi maar het zegt geen bal. De mens heeft bewezen zich in allerlei moeilijke, ongezonde en onveilige omstandigheden te kunnen handhaven. Tenslotte went alles, behalve hangen, nietwaar! Nee, het gaat erom of we de leefbaarheid op hetzelfde niveau kunnen houden. Dat is al moeilijk genoeg. De spoorlijn zet de leefomgeving, zonder die 60 extra goederentreinen, nu ook al onder zware druk.

Maatregelen om geluids- en trillingshinder tegen te gaan, de bereikbaarheid en de veiligheid te garanderen, het milieu en de natuur te beschermen zullen alle op een of andere manier leiden tot ingrepen in de dorpen en het landschap. En daarmee het leven van alledag negatief beïnvloeden. De leefbaarheid hou je niet op hetzelfde peil met de aanleg van betonnen verkeersgoten onder het spoor, met een muur van geluidsschermen en met het opheffen van spoorovergangen. Wat moeten wij met die honderden meters lange kolossen van staal die door onze dorpen denderen? Moeten mensen vluchten in geluiddichte woonbunkers waarin zij schuddend op het ritme van rammelende wagons de gewaarborgde leefbaarheid ervaren? Kortom, wat moeten wij met een leefomgeving die wordt verpest? Wat kost dat “waarborgen” trouwens? Het geld groeit in Den Haag toch ook niet aan de bomen. Dat wordt hoogstens ’n zalfje hier en ‘n pleistertje daar. Lapmiddelen!

En wie garandeert mij dat het bij 60 treinen blijft? Tien jaar geleden zei minister Netelenbos dat er hooguit 21 goederentreinen op de IJssellijn zouden rijden. De maximumcapaciteit was daarmee immers bereikt. Waarom zou ik die bullshit nog geloven? Over ’n paar jaar berekent een of andere cijferknutselaar met hersenen die zijn samengesteld uit rails, locomotieven en wagons dat de spoorlijn met gemak 150 goederentreinen aankan.

Alleen de Tweede Kamer kan nog een spaak in Eurlings’ spoorwiel steken. Vandaag praten RONA-woordvoerder Arnoud Scheltema uit Rheden en wethouder Ron König met de vaste Kamercommissie. Ik hoop dat het niet bij stoom afblazen blijft maar dat hun argumenten het parlement zullen bewegen de minister terug te fluiten.