Index

Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau is de leefsituatie van Nederlanders de afgelopen jaren verbeterd. Van alle Europese landen scoren wij het laagst op de Misère-index. Het onderzoeksbureau meet met de Misère-index de welvaart van een land af aan de werkloosheid, de geldontwaarding en het begrotingstekort van de overheid. Nou weet ik ook waar dat gevoel van de laatste dagen vandaan komt. Gewoon leedvermaak. Mijn borst zwelt bij de gedachte dat wij, Nederlanders, het toch maar weer geflikt hebben. WIJ HEBBEN DE MINSTE MISÈRE. Morgen kruip ik weer met een blij gemoed in de auto, in de rij aansluiten bij al die chagrijnige zuurpruimen tot wie het goede nieuws nog niet is doorgedrongen.

Een dergelijk index is trouwens een leuk speeltje. We kunnen indexen opstellen voor van alles en nog wat. Neem nou de rondweg Laag-Soeren. Op 18 november verkeerden de inwoners van Eerbeek nog in een juichstemming omdat de Hoge Raad had besloten dat Rheden de vrachtwagens niet van de Harderwijkerweg mocht weren. Enkele dagen later werd duidelijk dat de rondweg om Laag-Soeren alsnog op de agenda staat. Terwijl de zuur-index voor Laag-Soeren daalt, gaat die voor Eerbeek omhoog. Als communicerende vaten.

Of kijk ’s naar het spoor. Er komen mogelijk tientallen goederentreinen per dag bij. Slecht nieuws voor de mensen die aan het spoor wonen. Goed nieuws voor de havenbaronnen die snel hun spullen van en naar het buitenland willen vervoeren. Ook goed nieuws voor de politieke partijen die zich met dit onderwerp in het licht van de publiciteit weten te plaatsen maar weer slecht nieuws voor de politieke concurrentie die de boot dreigt te missen en tandenknarsend toeziet.

Ik heb ’s zitten denken. Een gedachtenexperiment. Zonder twijfel hebben de Rozendalers de minste misère. Geen gezeur over traverses, rondwegen, grote bouwprojecten, lege schatkisten of het groen. Waar ligt dat nou aan? Rozendaal doet in ieder geval niet mee aan de doorgeslagen schaalvergroting maar blijft klein en fijn. Zou daarin de sleutel liggen? Moeten Brummen, Rheden en Doesburg worden herverkaveld? Met het aantal inwoners van Rozendaal als maatstaf komen we uit op rond de 50 gemeenten. Dat levert bezigheid op voor 50 burgemeesters, 450 raadsleden en 700 ambtenaren. Een enorme impuls voor de werkgelegenheid. De vergaderingen in de 50 gemeentehuizen zijn meestal in een uurtje bekeken en geen wethouder of raadslid die het in zijn hoofd haalt om veel geld in allerlei wilde plannen te steken. De belastingen en heffingen blijven dus laag en we hebben geen last van begrotingstekorten. Dat scoort allemaal geweldig op de misère-index. Ook politiek blijven we in het nieuws. Bij elke verkiezingsronde barst de strijd los. Wie zou er dit keer als eerste de verkiezingsuitslagen kunnen melden? Velp-Larenstein, Beinum a/d IJssel of toch weer het oud-Brummense Oliemolen.

Arnhem, Doetinchem, Apeldoorn en Zutphen moeten dan wel blijven zoals ze zijn. Als we het zelf niet meer redden moeten we bij onze grote broers terecht kunnen. Uiteraard op kosten van hun belastingbetalers. Dat scoort nóg beter op onze zuurpruim-index.

Maar ik draaf weer eens door. Wat ik maar zeggen wil: cijfers zeggen vaak zo weinig. Alles is relatief. En dat geldt ook voor de cijferbrij van het Sociaal Cultureel Planbureau.

De groeten. Ik ga m’n Sinterklaas-index opstellen.