Voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2010 maakte ik voor
het Streekjournaal een serie verslagen waarin partijen konden reageren op stellingen
die ik hen voorlegde. De Rhedense politiek deed enthousiast mee. In Doesburg lag
dat iets anders. Willem meldde mij dat de Doesburgse politiek geen gebruik van mijn
aanbod zou maken. U leest het goed, hij sprak niet alleen voor de SP maar voor alle
partijen. Later bleken die niet op de hoogte. Glasnost en perestrojka waren aan
Willem niet besteed. Gevaarlijke gezagsondermijnende fratsen!
Anno 2012 vertoont Willems bastion toch scheurtjes. Geen
muiterij in eigen gelederen hoor. Nee, het zijn de huurlingen in zijn coalitieleger
die de boel op stelten zetten. Satelliet D66 is een ware duiventil. Voor je er
erg in hebt fladderen raadsleden ervandoor, wordt een wethouder uit het collegehok
gegooid of met Deventer koek naar een ander nest gelokt. (die overigens na krap
vier maanden weer het luchtruim koos. Wel met ’n paar gouden eieren, twee jaren
wachtgeld, onder haar vleugels. Maar dit geheel terzijde.) Tot overmaat van ramp
liep de Stadspartij ook uit het gelid. Die smokkelde zo’n decadente kledingbaron
het bolwerk binnen. Tegen de wil van Willem! Geen greintje discipline hebben
die gasten. Een nachtmerrie voor gestaalde kaders.
Maar ziedaar. De zon rijst op, het oosten kleurt rood! De
lange mars zit er bijna op. Tientallen jaren van ijzeren discipline,
onvoorwaardelijke opoffering en een onwankelbaar geloof in de alwetende voorzitter
eindigen op 12 september in de grote sprong voorwaarts. Als het Binnenhof onder
de rode banieren wordt bedolven is vaandeldrager Willem daarbij. Misschien staat
er in het nieuwe Volkscongres zelfs een stoeltje voor hem klaar.
Wat zeg je? Is Willem dan bereid om zijn leraarsalaris plus Doesburgs zakcentje te verruilen voor een hongerloontje van de partij en een plekje op de Haagse achterbank? Joh, hou je waffel ‘s! Stel niet van die rare achterdochtige vragen! Willem doet ‘t. Zeker weten van yes. Ik heb een rotsvast vertrouwen in hem.
Bovenstaande column is NIET in het Streekjournaal verschenen. Het stuk werd door de redactie geweigerd. Zie mijn reactie daarop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten