Ik heb gemengde gevoelens over de winter. Vrijdag 25 november 2005 staat in mijn geheugen gegrift. De wegen op de Veluwe waren toen onbegaanbaar. Komend vanuit Noord-Nederland heb ik die avond en nacht grotendeels doorgebracht op de A50 bij Apeldoorn. De volgende morgen om vier uur kon ik m’ n bed opzoeken. Ook nu zorgen sneeuw en ijs voor veel overlast. Glijdend en glibberend op weg, halve dagen in de file, deuken, valpartijen, pijnlijke zitvlakken en gebroken botten. Het is wel weer mooi geweest. Even een paar dagen flinke dooi graag. Even de boel opschonen. Ik heb geen hekel aan kou. Als wegen en stoepen weer begaanbaar zijn mag het van mij nog ’n paar weken flink gaan vriezen. Dat voorkomt dat er in de rest van het jaar teveel insecten zijn. En we zijn toe aan een Elfstedentocht. Hartstikke gezellig. Lekker voor de buis en bij de warme kachel. Dan is er nog de schoonheid, het sneeuwplezier en de rust. Het winterkleed tooit de natuur een met een sprookjesachtige schoonheid. Vooral het bos is prachtig. De sneeuw kraakt onder de voeten en de honden ravotten in het witte poeder. Dan dringt een diepe rust tot me door. Even blijven staan terwijl de stilte en de heldere witte pracht om me inwerkt. Heerlijk!
Dat relativeert en stemt mild. Ik mopper veel en vaak op die vermaledijde bestuurders en politici. Maar laten we wel beseffen dat het mensen zijn die hun best doen. Die net als wij soms een steekje laten vallen. Dat vergeet ik allemaal niet maar ik beschouw het als mijn taak om ze scherp te houden, ze in te prenten dat ze er niet voor zichzelf zitten en dat ze desnoods duizendmaal hun keuzes aan ons uitleggen. Reclame maken kunnen ze prima zelf maar aan het eind van het jaar wil ik ze toch een compliment maken. Voor al die uren, avonden en weekeinden dat ze op pad zijn en hun tijd investeren in het belang van anderen. Een pluim waard.
De bodem van de gemeentelijke schatkist is , nog meer dan andere jaren, in zicht en er wachten moeilijke keuzes. Niet alleen gemeenten hebben het moeilijk maar dat geldt zeker ook voor veel burgers. De overheid mag best een beroep doen op meer zelfredzaamheid maar het mag niet zo zijn dat alle lasten worden afgewenteld op die burgers. En het moet er al helemaal niet toe leiden dat groepen mensen worden afgeschreven en over de reling kieperen. Basale levensbehoeften als voedsel, veiligheid en beschutting komen op de eerste plaats. Voor mij staat het sociale gezicht van de overheid naar de burgers voorop. Samen met de economie en de veiligheid. Dat is de basis waar de samenleving op rust. De tijd van het sparen van de kool en de geit is voorbij. Er moet gekozen worden. Ik wens alle bestuurders en volksvertegenwoordigers in het komende jaar dan ook veel wijsheid toe.
Ik wens u een voorspoedig en vooral gelukkig 2011. Speciaal degenen die een minder goed jaar achter de rug hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten